اين سوّمين كتاب از بخش منجيات از المحجّة البيضاء فى تهذيب الاحياء است بسم الله الرّحمن الرّحيم سپاس ويژه خداوندى است كه به لطف و ثواب او اميد، و از مكر و عقاب او بيم است پروردگارى كه دلهاى دوستانش را به موهبت رجايش آباد ساخته و به لطايف نعمتهاى باطنى خود آنان را به آستانه خويش فرود آورده و از سراى بلا كه جايگاه دشمنان اوست رهانيده و با تازيانه تهديد و منع شديد، روى اعراض كنندگان از حضرتش را به سوى سراى ثواب و كرامت خويش برگردانيده و آنان را از تعرّض نسبت به امامان و برگزيدگانش بازداشته و از اين كه مشمول خشم و انتقام او شوند مصونيّت بخشيده و اصناف خلق را به زمام قهر و عنف و رشته رفق و لطف به بهشت كشانيده است.
و درود بر محمّد سرور پيامبران و بهترين آفريدگانش و بر خاندان و عترت و اصحاب او باد.
امّا بعد. خوف و رجا دو بالند كه مقرّبان درگاه الهى با آنها به سوى همه مقامات محمود به پرواز در مىآيند و دو مركب رهوارند كه به وسيله آنها در راه آخرت از همه عقبههاى سخت و گردنههاى هولناك مىگذرند. پيمودن راه قرب الهى و رسيدن به آسايش سرمدى با گستردگى علايق و بار سنگين گناه و دلهايى كه به مكروهات و