بزرگان پيامبران پنج نفرند، آنان پيامبرانى هستند كه اين آسيا برگرد آنها مي‌چرخد و هر يك صاحب شريعتى است آنها عبارتند از نوح و ابراهيم و موسى و عيسى و محمّد (صلّى الله عليه وآله وسلّم) كه آنحضرت سيّد پيامبران و افضل و خاتم آنها است كه ديگر پيامبرى پس از آنحضرت نيايد و شريعت آن بزرگوار تغييرى نيابد چنانكه قرآن مي‌گويد:
وَ لكِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَ خاتَمَ النَّبِيِّينَ.(5)
و در جاى ديگر مي‌فرمايد:
جاءَ بِالْحَقِّ وَ صَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ.(6)
بحق آمده و رسولان را تصديق نموده است.
و در وصف پيروان آنحضرت مي‌گويد:
الَّذِينَ آمَنُوا بِهِ وَ عَزَّرُوهُ وَ نَصَرُوهُ وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِى أُنْزِلَ مَعَهُ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ.(7)
آنانكه به او ايمان آوردند و گراميش داشتند و ياريش نمودند و نورى را كه با اوست پيروى كنند آنانند رستگاران.
(تمام موجودات براى پيامبر ما و آلِ آن بزرگوار است)
خداى عزّوجل هيچ آفريده‌اى را افضل از پيامبر و آل و اوصياء آن بزرگوار نيافريده و آنها محبوب‌ترين خلايق نزد او و گرامي‌ترين آنها بوده و آن هنگام كه خداى تبارك و تعالى از پيامبران ميثاق گرفت و آنها را گواه خود ساخت و فرمود:
أَ لَسْتُ بِرَبِّكُمْ.
آيا من پروردگار شما نيستم؟
آنها گفتند چرا اينان اوّلين كسانى بودند كه به يگانگى او اقرار نمودند، و ذاتِ اقدس حق پيامبر ما را بر جملة انبياء آنگاه كه در عالم ذرّ بودند مبعوث نمود. و آية شريفة:
هذا نَذِيرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُولى.(8)
اين است بيم دهنده‌اى از بيم دهندگان پيشين.
اشاره بهمين معنا دارد. بنابراين ساير انبيا امت او بوده و ذاتِ اقدس حق هر مقام و مرتبه اى كه بهر يك از پيامبران عنايت فرموده بميزان معرفتِ آن نبى به پيامبر ما و سبقت او به اقرار به مقام آن بزرگوار مي‌باشد و ذاتِ اقدس حق مخلوقات را بخاطر آن حضرت و اهل بيت آن بزرگوار آفريده و اگر آنها نبودند خبرى از آفرينش آسمان‌ها و زمين و بهشت و دوزخ و آدم و حواء و ملائكه و جميع موجوداتِ ديگر نبود و درود خدا بر آنها باد.