از اميرالمؤمنين (عليه السلام) روايت شده كه پولى كه در ازاء ميته و سگ و شراب گرفته مي‌شود و مَهْر زن بدكاره و رشوه و اجرت كاهن همة اينها سُحْت است و حرام و از امام صادق (عليه السلام) رسيده كه مال حرام انواع بسيارى دارد كه از جملة آن يكى پولى است كه از كارگزاران حكّام و ستمگران بانسان رسد و اجرتِ قضاء و درآمد زنان بدكاره و پول شراب و مسكرات و پولى كه ازراه ربا بدست آيد پس از اينكه حرمتش ثابت شد. امّا رشوه در احكام، اين كفر بخداى عظيم و رسول او مي‌باشد. و مثل اين در لواط رسيده كه لواط عبارت از آن عملى است كه بدخول نينجامد كه اگر اين شد كفر بخداى بزرگ است. و همانگونه كه گرفتن رشوه براى صدور حكم به نفع كسى حرام است دادن رشوه هم از محرمات است زيرا اين اعانة و كمك بر گناه مي‌باشد مگر اينكه تحصيل حقّش متوقف بر دادن رشوه باشد، و پيامبر از خريد و فروش خمر و نوشانيدن آن به غير نهى فرموده و گفته است: خدا لعنت كند خمر را و كسيكه آن را فراهم مي‌آورد و آنكه تاك را باين نيت غرس مي‌كند و آنكه آن را مي‌آشامد و ساقى و فروشنده و خريدار و خورندة ثمن آن و آنكه آن را حمل كند و آنكه برايش حمل شود.
و باز فرموده است: هر كس خمر بياشامد تا چهل روز نمازش مقبول نيست. و اگربميرد در حاليكه قطره‌اى از شراب در شكمش باشد بر خداوند است كه او را از چرك و خونى كه از فرج زنان بدكاره دردوزخ خارج مي‌شود و در ديگى در دوزخ جمع مي‌گردد بياشاماند كه از شدت حرارت آن، آنچه درشكم آنها است و پوست بدن آنها بگدازد، همينطور از نشستن بر سفره‌اى كه شراب در آن است نهى شده و از خوردن ربا، و شهادت بناحق، و نوشتن قرارداد معاملة ربوى نهى شده و در روايات آمده كه خداوند خورندة ربا و موكل و نويسنده و شاهد آن را لعنت فرموده است.