- دنيا انسان را از طاعت سازده باز مى دارد، و خدا هرگز از كردار
انسانى غفلت ندارد.
- اى دوست، اين زندگى جاى عيش و لذت نيست. تو چه مى دانى كه مرگ چه وقت فرا مى رسد؟
- مرگ، يكايك دوستان را از جمع ياران فرا مى خواند، و آنان نيز يكايك پاسخ مثبت مى دهند.
- اى انسان نادان كه در معاش تلاش مى ورزى، و خوردن و آشاميدنت دلگرم داشته است.
- اى انسانى كه بر جمع مال حريصى، آرام باشى كه فردا از حساب مال سوال خواهى شد.
- بر زوال مال و خواسته و بر آنچه گذشته، تاسف مكن كه سرنوشت، آينده است.
- فرداى قيامت، در برابر آن داورى كه به عدالت حكم خواهد راند و هرگز خطا نمى كند، چه مى توانيم گفت؟
- آن روز كه همه گويندگان فصيح و رسا سخن، در موقف سوال، لال و ناتوان خواهند بود، و ما در پيشگاه خدا چه خواهيم گفت
- هر گاه از گفته ها و كردار، در آنروز از ما سوال شود.
- هيچ عالمى، با علم خود، نمى تواند آنجا راه رستگارى جويد.
- فقط اين اعمال ما است كه راه منحصر بفرد رهايى و رستگارى است.
و ابيات زير را كه در آن جناس كامل بكار رفته، چنين آورده است:
- از اينهمه گناهان كه اندوخته اى، دست نگهدار. تو بر تحمل آتش جهنم توانائى ندارى.
- آيا مى پسندى كه فرداى قيامت، بدون ذخيره علم و تقوى با خداى بزرگ ديدار كنى؟