191 - حرام است نفس ولد، يعنى انكار كردن مرد فرزندى را كه از او متولد شده و شرعا متعلق به اوست، مگر در صورت يقين و به حكم قاضى شرع.
192 - حرام است ممانعت مرد از حق حضانت زن يعنى حق نگهدارى و سر پرستى اولاد خودش، و نيز منع زن از شيردادن اولاد در صورتى كه حاضر به شير دادن بدون اجرت، يا اجرت مساوى يا كمتر از ديگران باشد و همچنين حرام است تحميل شير دادن بر زن در صورت عدم رضايتش، چه با اجرت باشد يا بدون اجرت، و همچنين تحميل انفاق بر پدر به بيش از مقدار وظيفه شرعى.
193 - حرام است سه طلاقه كردن زن در يك مجلس و مرتب كردن آثار طلاق صحيح بر آن، و زن با اين طلاق از همسرى او بيرون نمى رود.
194 - حرام است ازدواج مرد با زن سه طلاقه خود، بدون فاصله شدن محلل، اگر مردى زن خود را سه طلاق صحيح داد، آن زن بر وى حرام موقت مىشود تا آنگاه كه با مرد ديگرى ازدواج دائم كند و همبستر شود و سپس از او به واسطه طلاق با مرگ جدا شود و عده بگيرد تا بتواند با همسر اول ازدواج كند.
195 - حرام است ازدواج كردن زنى كه شوهرش مفقود الاثر است، مگر در صورتى كه علم به مرگ شوهر پيدا كند يا آنكه به حاكم شرعى مراجعه كند و او چهار سال مشغول فحص شود، و چون پيدا نشد ولى امر زن، به امر حاكم يا خود حاكم او را طلاق دهد وعده، منقضى گردد تا جواز ازدواج حاصل شود.
196 - حرام است ايلأ يعنى قسم خوردن مرد به قسم شرعى بر ترك آميزش با زن دائمى خود، در مدت بيش از چهار ماه و يا براى هميشه، به منظور ايذأ و آزار زن، اين قسم، خوردنش حرام، انعقادش مسلم، به هم زدنش واجب و كفاره اش لازم است، و كفاره در مساله 71 بيان شده است.
197 - حرام است قذف زوجه، يعنى نسبت زنا دادن مرد به زن خود، به مجرد احتمال يا ظن يا قول ديگران، گرچه موثق باشند، مادامى كه يقين حاصل نشود، بلكه نبايد نسبت دهد هر چند يقين حاصل شود، چه آنكه خودش حد قذف مىخورد، مگر آنكه بتواند در نزد حاكم به وسيله اقامه چهار شاهد يا به وسيله لعان ثابت كند.
198 - حرام است ازدواج مرد با زنى كه با او لعان انجام داده باشد. معنى لعان آن است كه كسى به زن خود نسبت زنا دهد، يا فرزند شرعى او را از خود نفى كند و سپس نزاع را پيش حاكم برد و هر دو در نزد وى بر صدق گفتار خود و كذب طرف مقابل قسم هاى چهارگانه قرآنى بخورند، كه در اين صورت عقدشان باطل و هر دو به يكديگر حرام ابدى مىشوند.
199 - حرام است ازدواج مرد با زنى كه نه بار او را طلاق عدى گفته و در هر سه بار اول و دوم، زن مطلقه با مردى ديگر ازدواج كرده باشد. آن زن پس از طلاق نهم، بر آن مرد حرام ابدى مىشود. طلاق عدى در رساله هاى عمليه ذكر شده است.