[ اثبات الهداة: ج 2 ص 164 ح 736. ]
امام صادق عليه السلام داستان غديرخم را بيان كردند كه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در روز غدير فرمود: 'من كنت مولاه فعلى مولاه، اللهم وال من والاه و عادِ من عاداه...' و اصحاب آنحضرت ولايت را به او تبريك گفتند... سپس حضرت امام صادق عليه السلام درباره ى آيه ى 'يعرفون نعمة اللَّه ثم ينكرونها'، يعنى: 'نعمت خدا را مى شناسند و سپس آن را انكار مى كنند'، فرمود: در روز غدير آن را مى شناسند و در روز سقيفه انكار مى كنند.
[ بحارالانوار: ج 37 ص 140 ح 33. ]
امام صادق عليه السلام به ابوحفص عمر بن يزيد فرمودند: اى اباحفص، تعجب است از آنچه على بن ابى طالب عليه السلام كشيده است! "در روز غدير" آنحضرت اين همه شاهد داشت ولى نتوانست حق خود را بگيرد در حاليكه مردم با دو شاهد حق خود را مى گيرند. اين همه از اهل مدينه با حضرت در حج بودند و در بازگشت پنج هزار نفر هم از اهل مكه همراه حضرت تا غدير آمدند و در آنجا ولايت على عليه السلام را اعلان فرمود.
[ بحارالانوار: ج 37 ص 108. ]
امام صادق عليه السلام درباره ى روز غدير چنين فرمودند: روزى پيامبر صلى اللَّه عليه و آله براى اميرالمؤمنين عليه السلام در غديرخم پيمان گرفت و به ولايت او اقرار كردند. خوشا به حال آنانكه بر ولايت او ثابت قدم ماندند و واى بر كسانى كه آن پيمان را شكستند.
[ بحارالانوار: ج 23 ص 103. ]
امام صادق عليه السلام فرمود: هركس دينش را از كتاب خداوند بياموزد كوهها از جا كنده مى شوند قبل از اينكه او تكانى بخورد. راوى پرسيد: در قرآن كدام آيه است؟ حضرت نمونه هايى را ذكر كردند تا آنكه مسئله ى غدير را چنين فرمودند:
از جمله قول خداوند عزوجل است كه مى فرمايد: 'يا ايها الرسول بلغ ما انزل اليك من ربك و ان لم تفعل فما بلغت رسالته و اللَّه يعصمك من الناس'. و از همين جاست قول پيامبر صلى اللَّه عليه و آله كه به على عليه السلام فرمود: 'اللهم وال من والاه و عادِ من عاداه و انصر من نصره و اخذل من خذله...'.
[ اثبات الهداة: ج 2 ص 4 ح 7. ]
امام صادق عليه السلام در بيان مراحل رسالت پيامبر صلى اللَّه عليه و آله فرمود:
خداوند عزوجل به پيامبرش فرمود: 'فاذا فرغت فانصب و الى ربك فارغب' يعنى: آنگاه كه فراغت يافتى عَلَم و علامت خود را نصب كن و وصيت را اعلان نما و فضيلت او علناً بيان كن. تا آنگاه كه از حجة الوداع بازمى گشت آيه ى 'يا ايها الرسول بلغ ما انزل اليك من ربك...' نازل شد. حضرت مردم را ندا داد تا جمع شوند و فرمود: 'من كنت مولاه فعلى مولاه، اللهم وال من والاه و عادِ من عاداه'.
[ اثبات الهداة: ج 2 ص 7 ح 18. ]
امام صادق عليه السلام درباره ى آيه ى 'ان الذين آمنوا ثم كفروا ثم آمنوا ثم كفروا ثم ازدادوا كفراً لن تقبل توبتهم' فرمود: اين آيه درباره ى ابوبكر و عمر و عثمان است. اينان ابتدا به دين پيامبر صلى اللَّه عليه و آله گرويدند، ولى آنگاه كه ولايت بر آنان عرضه شد و پيامبر صلى اللَّه عليه و آله فرمود: 'من كنت مولاه فعلى مولاه' كافر شدند. سپس به ولايت اميرالمؤمنين عليه السلام اقرار كردند ولى آنگاه كه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله از دنيا رفت كافر شدند و بر بيعت خود ثابت نماندند. سپس كفر خود را بالاتر بردند و از آنانكه با على عليه السلام بيعت كرده بودند براى خود بيعت گرفتند!! اينان كسانى اند كه از ايمان براى آنان هيچ نمانده است.
[ اثبات الهداة: ج 2 ص 16 ح 67، ص 21 ح 87. ]
امام صادق عليه السلام از مدينه به مكه مى رفتند. در بين راه كه به مسجد غدير رسيدند نگاهى به سمت چپ مسجد نمودند و فرمودند: آنجا جاى پاى پيامبر صلى اللَّه عليه و آله است در حاليكه مى فرمود: 'من كنت مولاه فعلى مولاه، اللهم وال من والاه و عادِ من عاداه'.