يكى از مدارس علميّه شهرستان قم، مدرسه مباركه ستيه است كه در محلّه ميدان مير و جنب آن ميدان واقع شده و مشهور است كه حضرت فاطمه معصومه سلاماللَّهعليها در دوران اقامتشان در قم - يعنى در فاصله ورود تا وفات - در اين مكان به سر مىبرده و دوران هفده روز نقاهت و بيمارى خود را در آنجا گذرانيدهاند و براى آن مجلّله معظّمه در آن مكان محرابىبودهاست كه در آن عبادتمىكردهاند و به گفته بعضىاز اهلتحقيق آن بقعهمباركه را بيتالنّور خواندهاند و آن بقعه جزء خانه موسى بن خزرج بوده و او از آن حضرت در آنجا پذيرائى مىكرده است.
در ذيل روايتى كه مرحوم مجلسى اعلىاللَّهمقامه در شرح حال حضرت معصومه سلاماللَّهعليها نقل كرده آمده است كه: محراب نماز فاطمه سلاماللَّهعليها تا هماكنون در خانه موسى بن خزرج موجود است. (46)
مرحوم محدث قمى رضواناللَّهعليه بعد از نقل اين مطلب مىگويند: فقير گويد: در زمان ما نيز آن محراب موجود است و آن واقع است در محله ميدان مير و معروفست به ستّيه و ستّى، به معنى خانم و بىبى است. (47)
و ما نيز مكرّر به زيارت آن مكان مقدّس رفتهايم. حجره مزبور كه محراب مبارك حضرت معصومه سلاماللَّهعليها در آن قرار دارد، در قسمت جنوبى مدرسه واقع شده است.
اين مدرسه شريف به امر و همّت مرحوم آيت اللَّه العظمى آقاى گلپايگانى قدس سرّه بازسازى شده است.
در پيشانى درگاه شمالى بقعه عبارت: يا فاطِمَةُ اِشْفَعى لى فِى الْجَنَّةِ و در ذيل آن اين بيت ثبت شده است:
(48) البته مصراع اول اين شعر موزون نيست و احتياج به تصحيح و تغيير دارد و مىتوان گفت :
اين جايگاه كيست كه اينسان منوّر است اين سجدهگاه دختر موسىبنجعفر است
در پايان اين بحث دو نكته را يادآورى مىكنيم كه هركدام به نوبه خود، مهم، سازنده و قابل توجّه است:
1- دخت بلندمقام حضرت موسىبنجعفر عليهالسّلام در مدت هفده روز كه در قم و در خانه موسىبنخزرج اقامت داشته، محراب مخصوصى براى عبادت و نيايش، ترتيب داده بودند و اين درسى بزرگ، براى عموم پيروان مكتب آنل محمّد عليهمالسّلام به ويژه زنان و دختران مسلمان است كه به نماز و نيايش و بندگى خداى تعالى اهتمام بورزند و آن را امرى سهل و آسان قلمداد ننمايند.
2- الطاف الهى را درباره شيعه بنگريد كه اين بانوى عظمى از دو نقطه شهرستان قم، فيض بخشى مىكند: يكى اقامتگاه چند روزه او و ديگرى خوابگاه هميشگى و مدفن پيكر پاكش. و هر دو مكان از قداست خاصّى برخوردار است و متوسّلان به ذيل عنايت خاندان عصمت و طهارت، گاهى از آن بقعه مباركه و ديگر گاه از اين قبه ساميه و مطهّره، توسل پيدا كرده، دست حاجت و نياز به دربار الهى بلند مىنمايند و مشمول افاضات غيبى پروردگار بزرگ واقع مىشوند.