آن بزرگوار، فرزند حاج رجبعلى قمى از اهل قم بوده و اشتهار به حاج آخوند داشته است. مرحوم آقاى شيخ آقابزرگ تهرانى از او به "عالم محقّق و فقيه متبحّر از اعاظم" ياد كرده است.
او از قم براى تكميل مراتب علمى به نجف مىرود و دو سال درس شيخ مرتضى انصارى را درك كرده است. بعد از آن در درس مرحوم ميرزاى شيرازى شركت نمود و در آخر دو سال هم دورانى كه ميرزاى شيرازى در سامرا تشكيل حوزه داده بود، به سامرّا رفت و آنگاه به قم برگشت و مرجع امور مردم گرديد و مشغول تدريس و وعظ و اقامه جماعت گرديد، تا در شانزدهم ذى الحجّه سال 1332 هجرى قمرى از دنيا رفت (100) و در ايوان آيينه در صحن بزرگ اتابكى، مدفون گرديد.
البته در عصر ما علامتى براى قبر شريف او نيست.
آن بزرگوار داراى آثار علمى متعددى است؛ از قبيل:
1- صلاة،
2- صلاةالمسافر،
3- اجتماع امر و نهى،
4- مسأله ضدّ،
5- كتاب قضاء،
6- قلائدالفرائد.
در ميان اين آثار، كتاب اخير كه حاشيه بر فرايد استادش شيخ مرتضى انصارى است، چاپ شده و چندسال قبل به همت نوادگان محترمش به صورت افست، مجدداً چاپ شد و منتشر گرديد.
كتاب مزبور، حاشيهاى ارزشمند است كه در بعضى از مواضع، به تبيين كلمات شيخ پرداخته است و از خاطرات اينجانب در ايّام تحصيل و دوران جوانى در مدرسه رضويه، اين است كه نسخهاى از چاپ قديمى اين كتاب در كتابخانه آن مدرسه بود و ما هنگام اشتغال به رسايل، پيوسته بدان مراجعه مىكرديم و قسمتى از مطالب آن را در حاشيه كتاب رسائلم يادداشت كردهام.
قابل ذكر است كه نسخهاى از بحث قضاى آن بزرگوار در نزد يكى از فضلا بود و بنابود توسط نوادگان مرحوم آخوند چاپ شود.
معالاسف آنقدر تسويف و تأخير شد تا آن آقا از دنيا رفت و به كلى قضيه منتفى گرديد. آرى و فِى التَّأخيرِ آفات.