او كه فرزند آخوند ملاعلىاكبر حكمى است در شهرستان قم و در سال 1280 يا 1281 ه'ق تولد يافته است. مقدمات را در قم و تهران فراگرفته و سپس در سال 1310 ه'ق به سامرا رفت و در درس مرحوم ميرزاى بزرگ شيرازى و پس از وفات او در درس مرحوم سيّدمحمّد فشاركى، حاضر شد و استفاده كرد. سپس به نجف آمد و از درس مرحوم آقاى آخوند خراسانى و مرحوم ميرزا حسين خليلى تهرانى استفاده نمود، چنانكه قبلاً علوم عقيله را در تهران از مرحوم ميرزاابوالحسن جلوه فراگرفته بود. بالاخره در سال 1322 ه'ق بازگشت به قم كرد و بر اثر علميّت بالا و مقامات زهد و تقواى معنوىاى كه داشت، در نزد عموم طبقات از احترام خاصّى برخوردار بود و محل وثوق و اعتماد مردم قرار داشت. در مسجد جامع قم كه در قسمت پائين شهر قم واقع است، اقامه جماعت مىنمود و عهدهدار قضا و فصل خصومات و منازعات بين مردم بود.
و از چيزهايى كه راجع به ايشان معروف و مشهور است، جريان عقرب گزيدگان است كه به آن بزرگوار رجوع كردهاند و او دعايى مىداده يا انگشت بر موضعى كه عقرب گزيده بوده مىگذاشته و به اذناللَّه در اسرع وقت درد برطرف مىشده است.
ضمناً آن مرد بزرگ در سامرّا و در درس مرحوم فشاركى يا ميرزاى شيرازى با مرحوم آيت اللَّه العظمى حايرى اعلىاللَّهمقامه آشنا مىشوند و مصاحبت و صميميّت بين آن دو بزرگوار برقرار مىگردد.
و اين خود از عوامل زمينهساز براى مهاجرت مرحوم آيت اللَّه حاج شيخ عبدالكريم به قم مىشود و نقل شده كه در ورود ايشان به قم، نخستين بار آقاى شيخ مهدى حكمى پائين شهرى، رضواناللَّهعليه بر اثر سوابق مصاحبت از حوزه سامرا ه ميزبانى ايشان پرداختند و خلاصه براى اقامت آقاى حاج شيخ عبدالكريم اقدام و همكارى مىكرده است و اين نكته از افتخارات خاصّه است كه خداوند نصيب ايشان فرموده و انشاءاللَّه در اجر و ثوابهاى حوزه و آثار آن شريكند.
بالاخره آن بزرگوار در مسافرت تابستانى كه به محلات داشتهاند، در سال 1360 ه'ق از دنيا رفتند و جنازه شريفشان به قم حمل داه شد و ضمن تشييع باشكوهى در رواق حرم، نزديكى قبر مرحوم آقاى حايرى مدفون گرديد. (103)