محمد بن سهل قمي مي گويد: در سفر حج به مدينه رفتم و در آنجا به محضر امام جواد(ع) رسيدم، خواستم لباسي از آن حضرت را براي پوشيدن و تبرك، درخواست كنم، فرصتي به دست نيامد، با آن حضرت خداحافظي كردم و از خانه او بيرون آمدم، تصميم گرفتم در اين مورد نامه اي براي آن حضرت بنويسم، به مسجد رفتم و پس از انجام دو ركعت نماز و استخاره به قلبم آمد كه نامه را نفرستم، نام را پاره كرده و از مدينه بيرون آمده و همراه كاروان به سوي قم روانه شدم، در مسير راه ناگهان شخصي به ميان كاروان آمد و پرسيد: محمد به سهل كيست؟
نزدش رفتم و گفتم:"من هستم". لباسي كه در ميان دستمالي بود، به من داد و گفت: مولاي تو امام جواد(ع) اين لباس را براي تو فرستاده است". نگاه كردم ديدم دو لباس مرغوب و نرم است، آن لباس ها را همراه خود بردم. محمد بن سهل آن لباس ها را تا آخر عمر نگهداشت، وقتي كه از دنيا رفت، پسرش احمد، با همان دو لباس، بدن او را كفن كرد.(68)