روى كردند «1» قرآن «2» را آنك بفرستادند بدو، «3» ايشاناند ايشان رستگاران
158- بگو: يا مردمان من پيغامبر خدايم سوى شما همه، آنك او راست پادشايى آسمانها و زمين، نيست خداى مگر او. زنده كند و بميراند.
بگرويد بخداى و پيغامبر [او] آن پيغامبر امّى «4»، آنك بگرود بخداى و سخنان او پس روى كنيد او را تا مگر شما راه يابيد
159- و از گروه موسى گروهى راه نمايند بحق و بدان كار [داد] كنند «5»
اما اين آيت كه خداى تعالى گفت: وَ مِنْ قَوْمِ مُوسى أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَ بِهِ يَعْدِلُونَ: 159. «6» و اين قوم گروهىاند از بنى اسرايل از سبطى از ان دوازده سبط كه بودند.
گروهى گويند از ان دوازده سبط نه سبط و نيم ايشاناند. چنان كه گفت هم اندرين سورت: وَ قَطَّعْناهُمْ فِي الْأَرْضِ أُمَماً مِنْهُمُ الصَّالِحُونَ وَ مِنْهُمْ دُونَ ذلِكَ، وَ بَلَوْناهُمْ بِالْحَسَناتِ وَ السَّيِّئاتِ «7» [لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ.]: 168 «8»
(1) بزرگ داشتند و يارى كردند او را و متابعت كردند. (خ. نا) متن قرآن «عزروه» است. (2) روشنايى را يعنى قرآن. (صو- نا) (3) آنكه فرو فرستاده آمد برو. (خ) (4) پيغامبر امى نانبيسنده. (صو)- آن پيغامبر كه نبشته نداند. (نا)- پيغامبر گزيده. (خ)- و رجوع شود بآيه قبل از همين سوره. (5) راه برانند براستى و بوى همى داد كنند. (صو)- و راه برند بحق و راستى و بدو كار داد كنند. (نا)- گروهى بودند كمى راه بردند بحق و بدان مىداد كردند. (خ) (6) الاعراف: 159 (7) چند سطر از نسخه متن و از نسخه «صو» افتاده است، از نسخه «خ» نقل شد. [ازينجا تا نيمه سطر هفتم صفحه بعد] (8) الاعراف 168