بسم اللَّه الرّحمن الرّحيم
56- مىشتابانيم «1» ايشان را اندر نيكيها؟ نه كه نه دانند «2»
57- حقّا كه آن كسها «3» كه ايشانند از بيم خداوندشان [ترسندگانند «4»]
58- و آن كسها كه ايشانند [بنشانيهاى «5»] خداوندشان گرويدگانند «6»
59- و آن كسها كه ايشان بخداوندشان نه انباز گيرانند «7»
60- و آن كسها كه بدهند آنچه بدادند و دلهاشان [ترسان است «8»] سوى خداوندشان باز آمدند «9»
61- ايشانند كه مىشتابند اندر نيكيها، [و ايشان مر «10»] آن را پيشى كنندگانند «11»
62- و نه نهيم بر تنى مگر آنچه تواناى اوست، و نزديك ما كتابى سخن مىگويد براستى، و ايشان نه ستم كاراناند «12»
63- نه كه دلهاشان اندر پوششى است از اين، و ايشان را كردارهاست «13» از بيرون آن ايشانند آن را كار كنندگاناند
(1) همى شتابانيم. (بو)- بشتابانيم. (صو) (2) بل كه همى آگاهى ندارند. (بو) (3) آن كسها. (بو. صو. آ) (4) (بو)- ترسانند. (آ. صو)- در متن اين كلمه محو است. (5) (بو)- در متن اين كلمه محو است. (6) گرويدهاند. (صو. آ)- مىگروند. (بو) (7) انباز نگيرند. (بو. صو. آ) (8) (بو) ترسان. (صو. آ) (9)- باز گردند. (آ) (10) (بو)- در متن اين كلمه محو است. (11) پيش روانند. (صو. بو. آ) (12)- و همى نخواهيم بناكام از تنى مگر باندازه وى. و نزد ما نبشته است مىگويد راست، و ايشان ستم كرده نشوند. (بو) (13) كارهاست. (بو. صو)