سورة القصص مكيّة، و هى ثمان و ثمانون آية

ترجمه‏

بنام خداى بخشاينده مهربان «1»

- طسم حروف معجم است‏

2- اينست «2» آيتهاى قرآن هويدا

3- بر «3» خوانيم بر تو از خبر «4» موسى و فرعون براستى گروهى «5» كه بگروند

4- كه فرعون بزرگى كرد «6» اندر زمين، و كرد مردمان را پراكنده، بسستى گرفتى «7» گروهى از ايشان، همى كشتى «8» پسران ايشان را، و زنده بماندى از بهر خدمت دختران ايشان را، كه «9» او بود از تباه كاران‏

5- و خواهيم كه منّت نهيم بر آن كسها كه سست گرفته بودند اندر زمين و كنيم ايشان را امامان، «10» و كنيم ايشان را ميراث بران‏

6- و جايگاه كنيم ايشان را اندر زمين، و بنماايم فرعون را و هامان را

(1) بنام خداى فريادرس اندر ماندگان. روزى ده بندگان. بخشاينده مؤمنان.

(صو)- بنام خداى مهربان بخشاينده. (آ. بو)

(2) بطول و سنا و ملك ايزد جل جلاله، كاينست. (صو)- سوگند ياد كرد خداى كه اين است. (آ)- سوگند ياد كرد خداى بفضل خودش و بزرگوارى و پادشاهى خودش كه اينست. (بو)

(3) همى. (آ. بو)

(4) آگاهى. (آ. بو)

(5) مر گروهى را. (آ. صو. بو)

(6) برترى گرفت. (آ. بو)

(7) بكرد اهل زمين بگروهان، سست همى داشت.

(صو)- و بكرد كسهاى زمين را گروه گروه. زبون گرفت. (آ. بو)

(8) گلو بريد. (صو. آ)- همى كشت. (بو)

(9) و زنده ماند زنان ايشان را كه.

(آ. صو)

(10) گروهان پيشگاهى. (آ. صو)- و همى خواهيم كه منت نهيم بران كسها كه زبون گرفتشان اندر زمين و بكنيم‏شان پيش روان. (بو)