ترجمه تفسیر طبری

به تصحیح و اهتمام حبیب یغمایی

جلد 5 -صفحه : 378/ 61
نمايش فراداده

سورة الفرقان مكية، و هى سبع و سبعون آية

ترجمه‏

بنام خداى بخشاينده مهربان‏

1- با بركة است آن خداى اى كه بفرستاد قرآن بر بنده خويش تا باشد جهانيان را بيم كننده‏اى «1»

2- آنك او راست پادشاهى آسمانها و زمين، و نه گرفت هيچ فرزندى، و نه باشد او را هيچ انبازى اندر پادشاهى، و بيافريد هر چيزى را و اندازه كرد آن را اندازه كردنى‏

3- و گرفته‏اند «2» گروهى مردمان از بيرون او خدايانى كه نه آفرينند هيچ چيزى و ايشان را آفريده‏اند و نه پادشاهى دارند تنهاى خويش را زيانى و نه سودى «3» و نه پادشايى دارند مرگى و نه زندگانى اى و نه برانگيختنى‏

4- و گفتند آن كسها كه كافرانند كه: نيست اين مگر دروغى كه مى‏گويد آن را و يارى مى‏كنند «4» او را بر آن گروهى ديگران. به درستى كه آوردند ستم و دروغ‏

5- و گفتند كه: افسانهاى پيشينگانست كه مى‏نبشتست از كسى آن را يا آن املى كنند بر او بامدادان و شبانگاهان «5»

(1) كه فرو فرستاد جدا كننده ميان حق و باطل بر بنده خويش يعنى محمد (عليه السلام) تا بباشد مر آدميان و پريان را بيم كننده. (بو. آ)

(2) و بگرفتند. (بو. صو. آ)

(3) گزندى و نه منفعتى. (بو. صو. آ)

(4) كه از خويشتن ساخته است آن را و يارى كردست. (بو. صو. آ)

(5) كه خويشتن را نوشته است آن همى املا كنند بروى بامداد و شبانگاه. (بو. آ)