وَ قالَ نُوحٌ رَبِّ لا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكافِرِينَ دَيَّاراً. إِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبادَكَ وَ لا يَلِدُوا إِلَّا فاجِراً كَفَّاراً.: 26- 27 «1»
پس خداى عزّ و جلّ حاجت نوح (عليه السلام) روا گردانيد و وى را بفرمود كه درخت ساج بكار كه من اين گروه را كه نافرمانى مىكنند و فرمان تو نمىبرند ايشان را بآب غرقه خواهم كردن. پس نوح درخت ساج بكشت و درخت ساج بچهل سال برسد بجاى خويش.
پس خداى عزّ و جلّ نوح را بفرمود تا كشتى بساخت و آن كسها كه بدو گرويده بودند و ايمان آورده جمله هشتاد تن بودند، چهل مرد و چهل زن، و نوح (عليه السلام) با اين هشتاد تن كه بدو بگرويده بودند اندران كشتى نشستند.
پس خداى عزّ و جلّ آبها «2» فرمان داد تا از آسمان گشاده گشت و از زمين بر آمد، چنان كه گفت عزّ و جلّ: فَفَتَحْنا أَبْوابَ السَّماءِ بِماءٍ مُنْهَمِرٍ.
وَ فَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُوناً فَالْتَقَى الْماءُ عَلى أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ.: 11- 12 «3» و پس بآن طوفان آب كه حق تعالى بفرستاد آن خلقان جمله غرقه شدند و هلاك گشتند.
پس خداى عزّ و جلّ چون آن خلقان جمله هلاك شده بودند آسمان و زمين را بفرمود تا آب عذاب باز گرفتند چنان كه گفت عزّ و جلّ: وَ قِيلَ يا أَرْضُ ابْلَعِي ماءَكِ وَ يا سَماءُ أَقْلِعِي.: 44 «4»
و پس نوح (عليه السلام) از كشتى بيرون آمد و آن هشتاد تن كه با او در كشتى بودند بدر آمدند، و جمله جهان خراب ديدند، و اندر جمله جهان هيچ آدمى و هيچ آبادانى نمانده بود. پس ايشان هر يكى خانه بپرداختند و بخانهها رفتند.
(1) نوح 27- 26 (2) آبها را. (آ) (3) سورة القمر 12- 11 (4) هود 44