وذ قال براهيم رب اجعل هـذا بلدا امنا وارزق اهله من الثمرات من امن منهم بالله واليوم الاخر قال ومن كفر فامتعه قليلا ثم اضطره لى عذاب النار وبئس المصير
و (به ياد آوريد) هنگامى را كه ابراهيم عرض كرد: "پروردگارا! اين سرزمين را شهر امنى قرار ده! و اهل آن را -آنها كه به خدا و روز بازپسين، ايمان آوردهاند- از ثمرات (گوناگون)، روزى ده! سذللّه (گفت:) "ما دعاى تو را اجابت كرديم; و مؤمنان را از انواع بركات، بهرهمند ساختيم; (اما به آنها كه كافر شدند، بهره كمى خواهيم داد; سپس آنها را به عذاب آتش مىكشانيم; و چه بد سرانجامى دارند" (126)
And remember Abraham said: "My Lord, make this a City of Peace, and feed its people with fruits,-such of them as believe in God and the Last Day." He said: "(Yea), and such as reject Faith,-for a while will I grant them their pleasure, but will soon drive them to the torment of Fire,- an evil destination (indeed)!"
(126)(و اذ قال ابرهيم رب اجعل هذا بلدا امنا و ارزق اهله من الثمرات من امن منهم بالله و اليوم الاخر):(و زماني كه ابراهيم گفت پروردگارا اين شهررا محل امني قرار ده و اهلش را، البته آنهايي كه به خدا و روز قيامت ايمان آورنداز ثمرات روزي بده )اين جمله دعاي حضرت ابراهيم (ع ) است براي اهل مكه كه براي آنها طلب امنيت و روزي مي كند و خداوند دعايش را مستجاب كرد ،درحاليكه اهل مكه شامل مردم مؤمن و كافر بودند و دعاي ابراهيم (ع ) در باره رزق شامل مؤمن و كافر مي شود ،اما دعاي خود را مقيد كرد به قيد (من آمن منهم ) درحاليكه مي دانست كه روزي مؤمنان از ثمرات بدون مشاركت كافران امكان نداردو ناموس حيات دنيوي و اجتماعي چنين است و اين دعا در واقع طلب كرامت و فراواني براي مكه است كه در بياباني لم يزرع واقع بود،(قال ومن كفرفامتعه قليلا ثم اضطره الي عذاب النار و بئس المصير):(خداي متعال فرمود: به آنهاهم كه ايمان نياورند و كافر شوند چند صباحي روزي مي دهم و آنان را بهره مندمي سازم و سپس بسوي عذاب دوزخ كه بد بازگشتگاهي است روانشان مي كنم ،روانه كردني از روي اضطرار و بيچارگي )و اين امر مزيد به جهت كرامت بيت الله الحرام است و در مقابل اين بهره مندي بزودي ،افزونتر از عذاب آتش بهره مند خواهند شد،(والاخره خير لمن اتقي )(58)،( و آخرت براي پرهيزكاران نيكوتراست ).
و يا د كنيدز ما ني ر ا كه ا بر ا هيم گفت پر و ر د گا ر ا ا ين شهر ر ا محل ا من قر ا ر ده و ا هل آ نر ا از ثمر ات ر وزي ده, آن كسا ني از آ نان كه ا يمان بخد ا و ر وز و ا پسين آ و ر ده ا ند, خد ا و ند فر مو د و كسيكه كا فر شو د, آ نا نر ا نيز از نعمت هاي خو د بر اي مدت كمي بر خو ر د ا ر نمو ده و سچس بجا نب عذ اب آ تش مي كشا نم و عذ اب آ تش بد محل باز گشتي ا ست و اذ معطوف به اذ جعلنا د ر آ يه قبل ا ست و جمله رب ا جعل هذ ا بلد ا ا منا گفتا ر حضرت ا بر ا هيم و د عاي ا و د ر با ره ا هل مكه ا ست و مفا د ا جعل همان جعل تشر يعي ا ست كهذ كر شد, و چون د ر آ يه قبل خد ا و ند فر مو د ما بيت ر ا محل ا من قر ا ر د ا د يم, بنظر مير سد كه حضرت ا بر ا هيم د ر د عاي خو د ا ين شر ا فت ر ا بر اي شهر مكه د ر خو ا ست نمو د كه همان حد حرم با شد. و ا رزق ا هله من ا لثمر ات مر ا د از ثمر ات جميع فو ا كه و ميوه ها بلكه هر چيزي ا ست كه عنو ان ثمره بر آن صا دق آ يد و د ر حد يث سا بق كه بثمر ات ا لقلوب يعني محبت مر دم نسبت ب آ نها تفسير شده از باب بيان مصد اق ا ست و شا هد بر ا ين معني, كلام حضرت با قر ا ست چنا نچه د ر مجمع ا لبحر ين ر و ا يت كر ده كه فر مو د ان ا لثمر ات تحمل عليهم من ا لا قطا ر و قد ا ستجاب ا لله له حتي لا تو جد في بلا د ا لمشرق و ا لمغرب ثمره لا تو جد فيها حتي ا نه تو جد فيها في يوم و ا حد فو ا كه ر بيعيت و صيفيت و خر يفيت و شتا ئيت من ا من منهم با لله و ا ليوم ا لا خر ا ين جمله بر اي تخصيص د عاء ا بر ا هيم ع با هل ا يمان بخد ا و ر وز جز اء ا ستز ير ا ا هل بلد شا مل مؤ من و كا فر هر د و ميشو د و د عاء د ر حق غير مؤ من ر و ا نيست مگر ا ينكه طلب هد ا يت و ا ر شا د و د لا لت بحق با شد. قا ل و من كفر فا متعه قليلا ا ين كلام د ر ا ستجا بت د عاي ا بر ا هيم ع ا ست كان خد ا ميفر ما يد من د عاي تر ا مستجاب نمو دم و رزق خو د ر ا د ر ا ين د نيا بمؤ منين ا ختصاص نميد هم بلكه مؤ من و كا فر هر د و از نعم د نيوي بر خو ر د ا ر ميشو ند, و لي كسا نيكه كا فر با شند مدت كمي د ر ا ين د نيا از نعمت هاي من بهر مند شده پس از بد ر و د ا ينز ند گا ني چند ر وزه بعذ اب ا لهي ا بدي معذب خو ا هند شد و به بيچا ر گي و د ر ما ند گي گر فتا ر خو ا هند گر د يد. ثم ا ضطرء ا لي عذ اب ا لنا ر و بئس ا لمصير ا ضطره يعني آ خذه قهر ا, آ نها ر ا از ر وي قهر و غلبه ميگير يم و بعذ اب آ تش ميكشا نيم و د ر چنگا ل عذ اب گر فتا ر مينما ئيم و ا ين مفا د ا ضطر ا ر ا ست و عذ اب آ تش بد محل باز گشتي بر اي آ نان ا ستز ير ا ا گر تمام عمر د نيا ر از نده با شند و از نعم د نيوي بر خو ر د ا ر شو ند د ر مقا بل عذ اب ا بدي قيا مت ا رزش ند ا ر د چون آن با لا خره فا ني وذ ا ئل و ا ين د ا ئم و با قي ا ست بلكه تمام د نيا و نعم آن مقا بل يك سا عت از عذ اب جهنم نخو ا هد بو د چنا نچه د ر آ يه6 و39 عذ اب قيا مت مفصلا بيان شد.