وآنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است، از آنِ اوست. او (طبق حكمت خود) هركس را بخواهد مى بخشد و هركس را بخواهد عذاب مى كند و خداوند بخشنده ى مهربان است.
اين آيه تأكيدى بر آيه قبل است كه مجازات يا عفو، تنها به دست خداوند است. زيرا آفرينش و حاكميّت تمام هستى در دست اوست. جالب اينكه در آيه، افرادِ مورد قهر يا لطف معيّن نمى شوند، تا غرور يا يأس براى كسى پيدا نشود و همه در حالت خوف و رجا باشند. ناگفته پيداس ت كه عفو يا عذاب، براساس حكمت الهى و وابسته به زمينه هايى است كه انسان در خود و يا جامعه بوجود مى آورد.
1- حقّ عفو يا كيفر، تنها بدست كسى است كه حاكميّت آسمان ها و زمين براى اوست.للّه ما فى السموات... يغفر... ويعذّب
2- در نظام الهى، اصل برعفو ومغفرت است.يغفر بريعذّب مقدّم شده است.