خداوند كه معبودى جز او نيست، زنده وپاينده است.
قَيّوم به كسى گفته مى شود كه خود به ديگرى تكيه نداشته باشد، ولى ديگران به او تكيه دارند و يا قوام بخش همه چيز است.
خداوند در آفريدن، تدبير و تسلّط كامل دارد. عوامل و اسباب مادّى وسيله ى پيدايش مى شوند، ولى مستقل نيستند و سبب بودنشان از خودشان نيست. موجودات ديگر، علم، حيات و قدرت مستقلّى ندارند. تنها او زنده اى است كه زندگى هر موجود زنده وابسته به اوست.
در دعاى جوشن كبير مى خوانيم: او قبل از هر زنده اى زنده وبعد از هر زنده اى زنده است. هيچ زنده اى شريك او نيست و به كسى نياز ندارد. جان همه ى زنده ها و رزق آنها به دست اوست. او زنده اى است كه زنده بودن خود را از كسى ارث نبرده است.
1- توحيد، سرلوحه ى كتب آسمانى است.لااله الاّ هو
2- شرط معبود شدن، داشتن كمالات ذاتى است و تنها خداوند است كه قائم به ذات خويش و بى نياز مطلق است.الحىّ القيّوم