پس هركس كه آن (وصيّت را) بعد از شنيدن، تغيير دهد،گناهش تنها بر كسانى است كه آن را تغيير مى دهند، همانا خداوند شنوا و داناست.
اين آيه هم هشدارى است به كسانى كه در صدد تغيير و يا تبديل وصيّت ديگران برمى آيند. اگر كسى بعد از شنيدن و باخبر شدن از موضوع وصيّت و موارد مصرف آن، دست به تغيير يا تبديل آن بزند، گناه اين تغيير و تبديل به گردن همان كسى است كه اين عمل ناشايست را مرتكب شد ه است، ولى وصيّت كننده به پاداش خود مى رسد. مثلاً اگر كسى وصيّت كند كه به صد فقير كمك شود، ولى به جاى صد فقير، اموال او را به ديگران دهند و آنان نيز خبر نداشته و مال را مصرف كنند، در اين صورت وصيّت كننده كه از دنيا رفته، به پاداش كمك به فقرا مى رسد و گير ندگان بى خبر هم گنهكار نيستند، در اين ميان، گناه تنها به عهده ى كسى است كه وصيّت را تغيير داده است و بايد بداند كه خداوند شنوا و آگاه است و كيفر اين خيانت را در دنيا و آخرت به او خواهد داد.
در حديث مى خوانيم: وصيّت را اگر چه به نفع يهودى يا نصرانى باشد، تغيير ندهيد. (537)
1- تغيير وصيّت از سوى ديگران، حرام است. فمن بدّله... فانما اثمه
2- حقّ مالكيّت، بعد از مرگ نيز محترم است و كسى حقّ تغيير وصيّت را ندارد. فمن بدّله... فانّما اثمه
3- گناه آگاهانه و مغرضانه، خطرناك تر است. بعد ما سمعه
4- در وصيّت كردن، بايد شاهد گرفت. بعد ما سمعه
5 - وصيّت كنندگان، به پاداش مى رسند هرچند كسى وصيّت آنان را تغيير دهد. اثمه على الّذين يبدّلونه
6- ايمان به اينكه ما در محضر خدا هستيم، بهترين عامل تقوى و دورى از تغيير و تبديل وصيّت مردم است. فمن بدّله... ان اللَّه سميع عليم
537-تفسير اطيب البيان. 0