سپس خداوند، آرامش خود را بر پيامبرش وبر مؤمنان فرو فرستاد و سپاهيانى فرستاد كه شما آنان را نديديد و كافران را عذاب كرد، و اين كيفر كافران است.
در قرآن، شش مرتبه كلمه سَكينة به كار رفته كه پنج بار آن در مورد جنگ است.
در جنگ حنين، خداوند چهار نوع لطف به مؤمنان داشت: سكينه، جنود نامرئى، قهر بر كفّار و پذيرش توبه ى فراريان )كه در آيه ى بعد مطرح است(.
بعضى از اسيرانِ كفّار، از مسلمانان مى پرسيدند: كجايند آن سفيد پوشانى كه ما را مى كشتند؟ (35) اشاره به فرشتگانى كه با لباس هاى سفيد، به چشم كفّار مى آمدند.
1- لغزش رزمندگان در جبهه، سبب محروم شدن از امدادهاى غيبى الهى نمى شود. ثمّ ولّيتم مدبرين ثمّ انزل اللّه سكينته
2- امدادهاى غيبى، رمز پيروزى مسلمانان است. انزل اللَّه سكينته
3- داشتن روحيّه ى خوب و اطمينانِ برخاسته از ايمان، از عوامل اصلى پيروزى در نبرد است. سكينته
4- آرامش و اطمينان، هم براى رهبر لازم است، هم پيروان او. سكينته على رسوله و على المؤمنين نگرانى پيامبر از فرار افراد بود و ناآرامى مردم، از ترس.
5 - آرامش روحى مؤمنان، از سوى خدا بود، سكينتهُ در آيه اى ديگر مى فرمايد: سكينتهٌ من ربّكم (36)
6- باور به حضور فرشتگان و مأموران الهى در جنگ براى امداد مؤمنان، يك عقيده ى قرآنى است. انزل جنوداً لم تروها
7- كشته شدن، براى كسى كه به مبدأ و معاد ايمان دارد افتخار است، ولى براى كافران، مايه ى عذاب. عذّب
8 - عاقبت همه ى كفّار، شكست و ذلّت است. عذّب... ذلك جزاء الكافرين
35-تفسير صافى.
36-بقره، 248.