و پروردگارت را پرستش كن تا آنكه (مرگ ) يقيني تو را فرارسد.
در ميان مفسران مشهور آن است كه مراد از ((يقين )) در اين آيات ، مرگ يعني يقيني ترين امر نزد بشر است . همانگونه كه در آيه ي 46 سوره مدّثر نيز از زبان كفار آمده كه : (و كنّا نكذب بيوم الدين حتي اتانا اليقين ) ما معاد را تا لحظه مرگ تكذيب مي كرديم . گرچه معناي يقين ، مرگ نيست ولي مرگ زمينه اي براي يقين پيدا نمودن است ، چون هنگام فرا رسيدن مرگ تمام پرده ها كنار رفته و انسان به واقعيات يقين پيدا مي كند.
بعضي از منحرفين آيه ((واعبد ربّك حتي ياتيك اليقين )) را دستاويز قرار داده و مي گويند: اگر به يقين رسيدي ، ديگر عبادت لازم نيست !. غافل از آنكه خطاب آيه به پيامبر (ص ) است كه از روز اوّل به يقين رسيده بود ودر برابر تطميع وتهديدهاي كفار مي فرمود: اگر ماه را در يك دستم و خورشيد را در دست ديگرم قرار دهيد، دست از وظيفه ي خود برنمي دارم ، ولي با آن يقين تا آخرين لحظه عمر عبادت مي كرد.
1- اگر بدانيم رنج ما زير نظر خداست ، تحمل مشكلات آسان مي شود. (نعلم )
2- ظرفيت تمام افراد حتي انبيا محدود است . (يضيق صدرك )
3- گاهي لجاجت و ياوه گويي ، سعه صدردارترين افراد را در فشار قرار مي دهد. (يضيق صدرك ) با آنكه خداوند فرموده : (الم نشرح لك صدرك )
4- سينه پيامبر در جنگ ها تنگ نشد، ولي از حرف ها دلگير شد.(يضيق صدرك بمايقولون )
5- دواي فشار روحي ورواني ، نماز وسجده وتسبيح وحمد خداست . (يضيق فسبح ) (ابن عباس مي گويد: هرگاه پيامبر (ص ) غمگين مي شد به نماز برمي خاست ) (491)
6- مهمتر از عبادت استمرار آن است . (واعبد ربّك حتي ياتيك اليقين )
7- تداوم بر بندگي حق ، سبب پيدا شدن يقين است . (واعبد ... ياتيك اليقين )
491-تفسير نمونه