ترجمه : و كساني كه كافر شدند، گفتند: اين قرآن جز افترايي كه او بر خدا بسته است چيزي نيست و گروه ديگري او را بر اين كار ياري كرده اند. پس به راستي (با اين سخن ) ظلم و دروغي بزرگ را مرتكب شده اند.
كلمه ي ((افك )) به معناي دروغ و ((زور)) به معناي سخن باطل و دروغ است . (227) در تمام قرآن ، تنها اين جا كلمه ي ((ظلم )) و ((زور)) در كنار هم آمده است ، زيرا كفّار با تهمت به پيامبر و دروغ خواندن كتاب آسماني مانع هدايت ديگران مي شدند.
1- كفّار، كفر خود را با دروغ خواندن كتب آسماني توجيه مي كنند. (ان هذا الاّ افك افتراه )
2- تحقير كتاب ، (ان هذا) و تحقير پيامبران ، (افتراه ) شيوه ي كفّار است .
3- عظمت قرآن را مخالفان نيز پذيرفته اند. (اعانه عليه قوم )
4- عوام فريبي از طريق تحقير وتهمت و مانع هدايت ديگران شدن ، از بدترين گناهان است . (ظلما و زورا)
227-لسان العر