البته پيامبري از ميان خودشان به سراغشان آمد، اما او را تكذيب كردند، پس ايشان را در حالي كه ستمكار بودند، عذاب فراگرفت .
اين آيه در ادامه آيه ي قبل مي فرمايد: مردم ناسپاس نه تنها نعمت هاي مادي را كفران كردند، بلكه بزرگ ترين نعمت هاي معنوي ، يعني پيامبران الهي را تكذيب نمودند كه در نتيجه قهر خداوند آنان را فراگرفت .
1- پيامبران از ميان مردم و مردمي بودند. كفار آنان را مي شناختند، امّا لجاجت مي كردند. (رسول منهم )
2- عذاب خداوند، پس از اتمام حجّت است . (جأ هم رسول ... فكذبوه فاخذهم العذاب )
3- تكذيب پيامبران ، هم ظلم به خود، هم مكتب وهم رهبر است .(فكذبوه ... هم ظالمون )