وبراي خداوند دختران را قرار مي دهند، در حالي كه او (از فرزند داشتن ) منزّه است ولي براي خودشان آنچه را (از پسران ) كه علاقه دارند (قرار مي دهند.).
ممكن است اين آيه اشاره به مضمون آيه 136 سوره انعام باشد كه بت پرستان سهمي از كشاورزي و دامداري خود را، نصيب بت ها مي دانستند، (و جعلوا للّه مما ذرا من الحرث و الانعام نصيبا فقالوا هذا للّه بزعمهم و هذا لشركائنا) احتمال ديگري كه مرحوم علامه طباطبايي در اين آيه پسنديده اند، آن است كه مردم در نزول نعمت ها ورفع بلاها، نقشي براي خدا در نظر نمي گيرند و همه را از غير او مي بينند.
مشركان ، ملائكه را دختران خدا مي دانستند، چنانكه در آيه 19 سوره ي زخرف مي فرمايد: (و جعلوا الملائكه الذين هم عباد الرحمن اناثا) و در اين عقيده ي آنها، سه انحراف بود:.
الف : براي خدا فرزند قائل مي شوند، در حالي كه (لم يلد و لم يولد).
ب : ملائكه را دختر مي پنداشتند، در حاليكه آنها دختر و پسر ندارند.
ج : آنها كه خود دختر را مايه ننگ مي دانستند، آنرا به خدا نسبت مي دادند
.! (افاصفاكم ربكم بالبنين و اتخذ من الملائكه اناثا).
(510)
1- هرچه داريم از اوست ، براي غير او سهمي قرار ندهيم كه بايد پاسخ گو باشيم . (و يجعلون لما لايعلمون نصيبا ... تاللّه لتسئلن ّ)
2- لطف مادي خداوند شامل منحرفان نيز مي شود. (مما رزقناهم )
3- اسباب ظاهري و بشري كه به آن دل بسته ايد، خود خبري از راه رزق و نعمت يا رفع بلا ندارند. (يجعلون لما لايعلمون نصيبا)
4- حتي بخشي از نعمت ها را از غير خدا دانستن شرك است . (نصيبا ممّا رزقناهم )
510-اسرا، 40