و هر كس به عمد مؤمنى را بكشد پس كيفرش دوزخ است كه هميشه در آن خواهد بود، و خداوند بر او غضب و لعنت كرده و براى او عذابى بزرگ آماده ساخته است.
در شرايط بحرانى جنگ احد، يكى از مسلمانان، مسلمان ديگرى را به خاطر خصومت هاى شخصى دوران جاهليّت كشت. پيامبر اكرم از طريق وحى آگاه شد و در بازگشت از اُحد، در محلّه ى قُبا به قصاص قتل مؤمن دستور داد، آن مسلمان قاتل را بكشند و به پشيمانى او توجّهى نكرد. {[344)
اسلام براى جان مسلمان و حفظ امنيّت افراد، اهميّت بسيار قائل شده و كيفر عذاب ابدى را براى آن مقرّر داشته تا جلوى قتل و جرائم سنگين گرفته شود. تعبيراتى كه در اين آيه براى قتل عمدى مؤمن به كار رفته، درباره ى هيچ گناهى نيامده است. امام صادق عليه السلام فرمود: توبه ى كسى كه از روى عمد مؤمنى را بكشد قصاص است. (345)
تعمّد از عمود است واز آنجا كه ستون كارها نيّت است، به كارى كه با انگيزه ى قبلى باشد، عمدى گويند.
در روايات متعدّدى به بزرگى گناه قتل تصريح شده، از جمله:
1- در قيامت، قتل بى گناهان اوّلين مسأله اى است كه از آن سؤال مى شود.
2- ياغى ترين افراد، كسى است كه انسانى را بكشد يا بزند.
3- علاوه بر گناه قتل، گناهان مقتول هم به دوش قاتل مى افتد.
4- اگر اهل آسمان و زمين در قتل مؤمنى شريك شوند، همه عذاب مى شوند.
5 - اگر همه دنيا فنا شود، آسان تر از قتل يك بى گناه است. (346)
1- در نظام اسلامى، هيچ مقامى حقّ قتل و اعدام بى جهت ديگران را ندارد. (347) من يقتل... متعمّداً
2- ارزش انسان به افكار و عقايد صحيح اوست. مؤمناً
3- در كيفر، حساب لغزشهاى آگاهانه و مغرضانه جداست. متعمداً
4- قتل و خونريزى از گناهان كبيره است. فجزاؤه جهنّم
5 - مجازات و كيفر سنگين، از عوامل بازدارنده فساد در جامعه و عامل ايجاد و حفظ امنيّت اجتماعى است. من يقتل... فجزاؤه جهنّم
344-تفسير الميزان.
345-تفسير الميزان.
346-مغازى، ج 1، ص 304، به نقل از: پيامبرى و جهاد، ص 327.