مرد زناكار، جز با زن زناكار يا مشرك ازدواج نكند. و زن زناكار جز مرد زناكار يا مشرك را به همسري نگيرد. واين زناشويي بر مؤمنان حرام است .
اين آيه ، حال و هواي آيه ي ((الخبيثات للخبيثين والخبيثون للخبيثات )) را دارد كه در آيه
26- همين سوره مي آيد. .
علاوه بر تنبيه جسمي با شلاق و تنبيه روحي و اجتماعي ، بدليل حضور مردم به هنگام اجراي حدّ، بايد محدويّت هاي ديگري نيز براي زناكار باشد.
در روايات آمده است كه حكم اين آيه در باره ي كساني است كه به زنا شهرت دارند. و اگر زناكاري توبه كرد مي تواند مانند ديگران با فرد دلخواهش ازدواج كند.. (127) امام باقر (ع) فرمود: خداوند زناكار را در برابر مؤمن نام برده و اين نشان مي دهد كه زناكار مؤمن نيست .. (128)
1- در ازدواج مسأله ي كفو بودن ، يك اصل است . (زنان و مردان ناپاك ، لايق همسران پاك نيستند). (الزّاني لا ينكح الاّ زانيه )
2- افراد فاسد، در جامعه ي اسلامي مطرودند. (لا ينكح الاّ...)
3- زناكار در كنار مشرك قرار گرفته است . (زانيه او مشركه)
4- مردان و زنان مؤمن ، بايد همسران پاك و پاكدامن انتخاب كنند. (حرم ذلك علي المؤمنين )
127-تفسير المي
128-كافي ، ج 2