اَيكة به معناى بيشه وجنگل است. بعضى اصحاب اَيكه را كه چهار بار نامشان در قرآن آمده همان اصحاب مَديَن مىدانند و بعضى ديگر آنان را قومى مىدانند كه در منطقه اى نزديك مَديَن زندگى مىكردند و هر دو قوم، مخاطب حضرت شعيب بوده اند. در اين سوره، اين هفتمين پيامبرى است كه داستانش نقل شده و در تمام اين داستان ها جمله ى قال لهم اَخوهم بود امّا در مورد شعيب، كلمه ى اَخوهم نيامده است. شايد دليلش اين باشد كه شعيب نسبت به مردم غريب بود.(51)