فرعون با موسى چند نوع برخورد كرد:
الف: تحقير: اءلم نُربّك فينا وليدا آيا ما تو را بزرگ نكرديم.
ب: استهزا: لمجنون تو ديوانه هستى.
ج: تهديد: من المَسجونين تورا زندانى مىكنم.
د: تهمت سحر: لساحر عليم تو ساحر هستى.
ه: تهمت توطئه: يريد اءن يخرجكم تو قصد شورش دارى.
در آيات مربوط به گفتگوى موسى با فرعون، حرفى از هارون نيست و اين به خاطر آن است كه موضع رسمى بايد از طرف رهبر تعيين شود. مراد از جمله فماذا تاءمرون، فرمان مشورتى است. چون مشاوران نظر خود را در قالب امر و فرمان مىگفتند. مانند: اءرجِه واءخاه به موسى وبرادرش فرصت بده وبه زندان نيفكن.
حضرت موسى و فرعون در مورد زمان و مكان مراسمِ مقابله ى ساحران با موسى، با يكديگر به توافق رسيدند. لميقات يوم معلوم از مردم خواسته شد تا در مكان و زمان موعود حاضر شوند، زيرا اين حضور و اجتماع باعث مىشد تا موسى و هارون احساس تنهايى كنند و ساحران نيرو گيرند و غوغاسالارى تبليغاتى به راه اندازند.
اطرافيان بى اراده و متملّق، حتّى در كلمات تقليد مىكنند. جمله هاى لساحر عليم و يريد ان يخرجكم من ارضكم در اين دو آيه از زبان فرعون است، ولى در سوره ى اعراف آيات 109 و 110، همين كلمات از زبان اطرافيان اوست و حتّى حرفى كم و زياد نكرده اند.