(عيسي به سخن آمد و) گفت : منم بنده ي خدا، او به من كتاب (آسماني ) داده و مرا پيامبر قرار داده است .
حضرت مريم چون روزه ي سكوت گرفته بود، به خاطر وفاي به نذر به جاي سخن ، اشاره كرد.
(فاشارت ) با اينكه اوّلين سخن عيسي (ع) درباره ي بندگي خدا بود، ولي پيروان او غلوّ كرده ، او را خدا و فرزند خدا دانسته اند! از امام باقر سؤال شد كه آيا حضرت عيسي در گهواره نيز حجّت خدا بر مردم بود? حضرت فرمودند: عيسي (ع) نبي ّ بود، امّا مرسل نبود تا آنكه به سن هفت سالگي رسيد، مقام رسالت نيز به او اعطا شد. (376)
عيسي (ع) با يك جمله ي كوتاه ، هم تهمت را از مادرش دور كرد، هم از آينده ي خود سخن گفت و هم به وظيفه ي آينده ي مردم اشاره كرد.
(انّني عبداللّه ... جعلني نبيّا)
1- آنجا كه خداوند بخواهد، كودكي در گهواره به سخن مي آيد وشايعات و فتنه ها را مي خواباند. (قال انّي عبداللّه ...)
2- در معرّفي خود، قبل از هر چيز مهر بندگي خدا را بر خود بزنيم كه اين ، بزرگ ترين افتخار است . (انّي عبداللّه ... وجعلني نبيّا)
3- بندگي خدا سرچشمه ي همه ي فيوضات الهي است . (انّي عبداللّه ... وجعلني نبيّا)
4- در نبوّت (و امامت ) سن خاصي شرط نيست . (في المهد... جعلني نبيّا)
376-تفسير كنزالدقائق