آنان پيامبراني بودند كه خداوند بر آنها نعمت (ويژه ) ارزاني داشت ; از نسل آدم و از (فرزندان ) كساني كه با نوح (در كشتي ) سوارشان كرديم و از نسل ابراهيم واسرائيل (يعقوب ) واز كساني كه هدايت نموديم و برگزيديم ; هرگاه آيات خداي رحمان بر آنان خوانده مي شد سجده كنان و گريان از رو به خاك مي افتادند.
نام ده نفر از انبيا در آيات قبل ذكر شد: زكريّا، يحيي ، عيسي ، ابراهيم ، اسحاق ، يعقوب ، موسي ، هارون ، اسماعيل وادريس . اكنون اين آيه با اشاره به آنان مي فرمايد: آنها كساني هستند كه خدا به ايشان نعمت داد. اين گروه ، همان هايي هستند كه هر روز ده بار در نماز از خدا مي خواهيم كه راه آنان را برويم ، نه راه گمراهان و منحرفان را. (اهدنا الصراط المستقيم
صراط الّذين انعمت عليهم ) مراد از ذريّه آدم ، ادريس است و مراد از ((ذّريّه من حملنا مع نوح )) حضرت ابراهيم است كه نوه ي نوح است ، و منظور از ((ذرّيه ابراهيم ))، اسحاق و اسماعيل و يعقوب است ومنظور از ((ذرّيه اسرائيل ))، موسي وهارون و زكريّا ويحيي وعيسي است . (427)
در حديث مي خوانيم : هنگام تلاوت قرآن ، محزون شده و گريه كنيد يا خود را به حالت گريان در آوريد. (428)
بهترين مصداق برگزيدگان الهي كه سجده هاي طولاني همراه با اشك داشته اند، پيامبر اسلام و اهل بيت معصومش : بوده اند. درباره همه ي آنان خاطراتي از سجده ها وگريه هاي فراوانشان در مناجات هاي ماه رمضان وعرفه و... وجود دارد.
1- هدف همه ي انبيا يكي است . (خداوند پيامبران را در كنار هم قرار مي دهد و همه را با يك وصف توصيف مي كند) (اولئك الّذين انعم اللّه عليهم ...)
2- منعم حقيقي ، خداوند است . (انعم اللّه عليهم )
3- والدين و نياكان ، از نظر وراثت در تربيت نسل مؤثّرند. (ذرّيهآدم ... ذرّيه ابراهيم )
4- گرچه همه ي انبيا از ذرّيه آدم هستند، ولي در نام بردن نوح و ابراهيم و اسرائيل (يعقوب )، از آنان تجليل خاصّي شده است . (مع نوح و من ذرّيه ...)
5- گريه در سجده آن قدر ارزشمند است كه خداوند از اهل آن تجليل كرده است . (سجّدا و بكيّا)
6- گريه وزاري به درگاه الهي ، نشانه ي رشد، شناخت ، توفيق و برگزيدگي است . (و ممن ّ هدينا واجتبينا...)
427-تفسير نمونه
428-تفسير صافي