پول خريد آن را نداشته باشد.
2. بهتر است اين سه روز روزه از روز هفتم تا نهم ذيحجه باشد و موالات (پي در پي بودن آن) نيز شرط است.
3. اطلاق (فَصِيامُ ثَلثَةِ اَيّامٍ فِي الحَجّ) مي‌فهماند كه فاقد هدي بايد اين سه روز را در سفر حج روزه بگيرد، گرچه قصد اقامت ده روز در مكه يا مكان ديگر را نكرده باشد. اين از موارد جواز روزه در سفر است، چنان كه در بحث روايي خواهد آمد.
ده روز روزه تمام و كمال به جاي هدي واقع مي‌شود و فضيلت آن را دارد، ازاين رو فرمود: (تِلكَ عَشَرَةٌ كامِلَة). درباره علت تصريح به (تِلكَ عَشَرَةٌ كامِلَة) با اينكه روشن است جمع سه و هفت، ده مي‌شود، مفسران وجوهي گوناگون ذكر كرده‌اند.[1] بهترين آنها وجهي است كه امين الاسلام طبرسي از زجاج و ديگران نقل كرده است. طبق اين وجه، آوردن جمله ياد شده براي دفع اين توهم است كه «واو» در جمله (فَمَن لَم يَجِد فَصِيامُ ثَلثَةِ اَيّامٍ فِي الحَجِّ وسَبعَةٍ اِذا رَجَعتُم) به معناي «أو» باشد و و شخص فاقد هدي ميان سه روز روزه در ايام حجّ و هفت روز روزه در وطن اختيار داشته باشد. خداوند سبحان فرمود: (تِلكَ عَشَرَةٌ كامِلَة) تا كسي توهم نكند كه واو به معناي «أوْ» است؛ نظير «واو» در آيه (فَانكِحوا ما طابَ لَكُم مِنَ النِّساءِ مَثني وثُلثَ ورُبع)[2] كه به
[1] ـ التبيان، ج2، ص160؛ الكشاف، ج1، ص241؛ التفسير الكبير، مج3، ج5، ص156. [2] ـ سوره نساء، آيه 3.