يکي از مزايايي که خداي متعال به مومنان، اختصاص داده اين است که اگر شخص مومن، ايمان خودش را تا هنگام مرگ حفظ کند و مرتکب گناهاني نشود که سلب توفيق و سوء عاقبت و سرانجام شک و ترديد يا انکار و جحود را به بار مي آورد، و در يک جمله «اگر با ايمان از دنيا برود» به عذاب ابدي، مبتلا نخواهد شد. گناهان کوچکش به واسطه اجتناب از کبائر، بخشوده مي شود و گناهان بزرگش به وسيله توبه کامل و مقبول، آمرزيده مي گردد، و اگر موفق به چنين توبه اي نشد تحمل گرفتاريها و مصائب دنيا بار گناهانش را سبک مي کند و سختيهاي برزخ و مواقف آغازين رستاخيز، ناخالصيهايش را مي زدايد و اگر باز هم از آلودگيهاي گناهان پاک نشد به وسيله رسول اکرم و اهل بيت کرامش (عليهم الصلوة و السلام) مي باشد-از عذاب دوزخ نجات خواهد يافت. 1. عن النبي(ص):
ادخرت شفاعتي لاهل الکبائر من امتي.
شفاعتم را براي ارتکاب کنندگان گناهان کبيره از امتم ذخيره کرده ام.(بحار الانوار/ج8ص 38-40) و بر حسب روايات فراوان «مقام محمود» (2) که در قرآن کريم به رسول اکرم(ص) وعده داده شده همين مقام شفاعت است و نيز آيه شريفه:
1. عن
النبي(ص): ادخرت شفاعتي لاهل الکبائر من امتي. شفاعتم را براي ارتکاب کنندگان گناهان کبيره از
امتم ذخيره کرده ام.(بحار الانوار/ج8ص 38-40)
2. ر.ک: اسراء/79.