آموزش عقاید

مي شمرند، آنگاه مي فرمايد: «فما تنفعهم شفاعة الشافعين». از اين آيات استفاده مي شود که مشرکان و منکرين قيامت که خدا را عبادت نمي کنند و به بندگان نيازمندش کمک نمي رسانند و پايبند به اصول صحيحي نيستند هرگز مشمول شفاعت نخواهند شد. و با توجه به اينکه استغفار پيامبر اکرم (ص) در دنيا هم نوعي شفاعت به شمار مي رود و استغفار آن حضرت درباره کساني که حاضر نيستند از او درخواست استغفار و شفاعت کنند قبول نمي شود (1) مي توان استفاده کرد که منکر شفاعت هم مشمول شفاعت، واقع نمي شود چنانکه همين مضمون در روايات هم آمده است. 

2. عن النبي(ص):

من لم يومن بشفاعتي فلا اناله الله شفاعتي.

خدا کسي را که ايمان به شفاعت من ندارد مشمول شفاعت من قرار ندهد.

(بحار الانوار/ج8، ص58 خ84).

حاصل آنکه: شفيع مطلق و اصلي بايد علاوه بر ماذونيت از طرف خداي متعال، خودش اهل معصيت نباشد و قدرت ارزيابي مراتب اطاعت و عصيان ديگران را داشته باشد و پيروان راستين چنين کساني مي توانند در پرتو او مراتب نازل تري از شفاعت را داشته باشند چنانکه چنين پيرواني در زمره شهدا و صديقين محشور مي شوند. (3) و از سوي ديگر، کسي لياقت شفاعت شدن را دارد که علاوه بر اذن الهي، ايمان راستين به خدا و پيامبران و روز رستاخيز و آنچه خدا بر پيامبرانش نازل فرموده و از جمله، حقانيت شفاعت، داشته باشد و اين ايمان را تا پايان عمر، حفظ کند.

1. ر.ک: منافقون/

5-6.
2. عن النبي(ص):

من لم يومن بشفاعتي فلا اناله الله شفاعتي.

خدا کسي را که ايمان به شفاعت من ندارد مشمول شفاعت من قرار ندهد.

(بحار الانوار/ج8، ص58 خ84).
3. والذين امنوا بالله و رسله اولئک هم الصديقون و الشهداء عند ربهم.

و کساني که ايمان به خدا و پيامبران آوردند نزد پروردگارشان صديقان و شهيدان خواهند بود.