ـ پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله من به حسن شكوه ودانش هديه مى كنم و به حسين بخشندگى و شفقت .
ـ ابهت و مهترى من از آن حسن است و شجاعت و بخشندگيم از آن حسين .
ـ به حسن هيبت و بردبارى مى بخشم و به حسين بخشندگى و شفقت .
ـ از زينب دختر ابو رافع درباره فاطمه دخت پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله نقل شده كه وقتى پدر بزرگوارش در بستر بيمارى كه به فوت آن حضرت انجاميد, افتاده بود, حسن و حسين را خدمت آن حـضـرت بـرد و عرض كرد: اى رسول خدا! آيا به اين دو چيزى به ارث مى دهى ؟
پيامبر فرمود: هيبت و مهترى خود را به حسن مى دهم و دليرى و بخشندگيم را به حسين .
ـ ابن شهر آشوب در مناقب : نص پيامبرصلى اللّه عليه و آله بر امامت دوازده امام كه هر دو طريقه و طايفه ناهمساز روايت كرده اند دليل بر امامت حسنين است .
نـيز دليل امامت آن دو بزگوار اين است كه آمدند و ادعاى امامت كردند و در زمان آنان كسى جز معاويه و يزيد چنين ادعايى نداشت كه آنها هم فسقشان و بلكه كفرشان ثابت است پس , لازم مى آيد كه امامت از آن حسن و حسين باشد.
دلـيـل ديـگر, اجماع اهل بيت است , زيرا آنان بر امامت حسنين اجماع دارند و اجماع ايشان حجت است .
هـمـچـنـيـن دليل ديگر اين خبر مشهور است كه على عليه السلام فرمود: اين دو فرزند من امام هستند, چه برخيزند و چه بنشينند.