ـ امام على عليه السلام تا بنده اى دروغ گفتن , به شوخى و جدى , را ترك نگفته باشد, مزه ايمان را نمى چشد.
ـ هـيـچ بـنده اى مزه ايمان را نچشد مگر آن كه بداند آنچه بدو رسيده , نمى شد نرسد و آنچه به او نرسيده , ممكن نبود كه برسد و اين كه زيان بخش و سودرسان خداى عزوجل است و بس .
ـ آدمـى حـقـيـقـت ايـمان را نچشد مگر سه خصلت دراوباشد: فهم در دين , صبر در برابر مصائب وبرنامه ريزى درست در امر معاش .
ـ پـيـامـبـر خـدا صلى اللّه عليه و آله چهار چيز است كه انسان تا به آنها ايمان نياورد مزه ايمان را نـمـى چـشـد اين كه خدايى جز اللّه نيست , اين كه من فرستاده خدا هستم و به حق مرا برانگيخته است , اين كه مى ميرد و پس از مرگ دوباره برانگيخته مى شود و اين كه به قضا و قدر سراسر ايمان آورد.
ـ بـنده آن گاه نابى و زلالى ايمان را بيابد كه براى خدا دوست و دشمن بدارد,پس , هرگاه براى خدا دوست بدارد و براى خدادشمنى ورزد بيگمان سزامند ولايت خداست .
ـ پـيـامـبر خدا صلى اللّه عليه و آله هر كس بيشترين فكرو تلاشش رسيدن به خواهشهاى نفسانى باشد حلاوت ايمان از قلبش گرفته شود.
ـ امـام صـادق عـلـيـه الـسلام چشيدن شيرينى ايمان بر دلهاى شما حرام گشته مگر آن گاه كه دلهايتان از دنيا رويگردان شوند.
ـ پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله آدمى شيرينى ايمان را در قلب خود نمى يابد مگر زمانى كه برايش مهم نباشد چه كسى دنيا راخورد.
ـ (آدمى )شيرينى ايمان را حس نكند مگر زمانى كه به خوب و بد تقدير ايمان آورد.