قرآن .
((اوسـت آن خدايى كه شما را از خاك , سپس از نطفه ,سپس از لخته خونى بيافريده است آن گاه شـمـا را كودك از رحم مادر بيرون آورد, تا به سن جوانى برسيد و پير شويد بعضى از شما پيش از پيرى بميرند و بعضى به آن زمان معين مى رسيد و شايد به عقل دريابيد)).
قرآن .
((انسان ناتوان آفريده شده است )).
ـ امـام على عليه السلام بينوا آدمى ! مرگش پوشيده است و بيماريهايش نهفته و كردارش نگاشته شـده پـشـه اى او را مـى آزارد و جـرعـه اى گلوگير از پاى در مى آوردش و عرق وى را گنديده مى كند.
ـ امـام عـلـى عـليه السلام آدمى شبيه ترين چيز به ترازوست يا با نادانى سبك مى شود و يا با علم و دانش سنگين مى گردد.
ـ امـام عـلـى عـليه السلام (ارزش ) انسان به دو عضو كوچك اوست : دل و زبان چون بجنگد با دل جنگد و چون زبان باز كند واضح و رسا بگويد.
ـ انسان دو فضيلت و برترى دارد: خرد و گفتار با خرد بهره مى گيرد و با گفتار بهره مى رساند.
ـ اصل و تبار انسان دل اوست و خرد او دينش و مردانگى اش آن جا كه خود را قرار دهد.
ـ انسان با گفتار خود اندازه گرفته مى شود و با كردارش ارزيابى مى گردد.
ـ (ارزش ) انـسان به هوش اوست نه به شكل و شمايلش , (ارزش ) انسان به همت اوست نه به مال و اندوخته اش .