ـ امـام على عليه السلام از كسى كه دوستيش براى خدا نباشد بپرهيز, زيرا دوستى او پستى است و همنشينى با او شوم و بى بركت .
ـ هر دوستيى كه بناى غير خدايى داشته باشد گمراهى است و تكيه كردن برآن نشايد.
ـ هر كه براى خدا برادرى كند سود برد و هر كه براى دنيا برادرى ورزد محروم ماند.
ـ هـيچ مردمى براى غير خدا با هم برادرى نكنند مگر آن كه در روز حاضر شدن در محضر خداى سبحان , آن برادرى برايشان مايه نقص و زيان خواهد بود.
ـ مـردمـان بـرادرنـد اگـر بـرادرى آنـان براى غير خدا باشد آن برادرى دشمنى است واين است سخن خداى متعال كه ((در آن روز دوستان با هم دشمنند مگر پرهيزگاران )).
ـ امام على عليه السلام برادرى كردن به خاطر خدامحبت را خالص مى گرداند.
ـ برادران دينـى دوستيشان پايدارتر است .
ـ كسانى كه براى خدا برادرى ورزند دوستيشان مى پايد , چون عامل آن دوستى پايدار است .
ـ برادرى كه براى خدا به دست آيد , نزديكترين خويش است و از پدر و مادر به انسان نزديكتر است .
ـ دوستى اهل آخرت مى پايد چون علت آن پاياست .
ـ بى گمان همه برادريها از هم مى گسلد مگر آن برادرى كه بر پايه طمع استوار نباشد.
ـ هر دوستى كه رشته آن را طمع ببندد, نوميدى آن را از هم بگسلد.
ـ دوستى دنياپرستان با اندك حادثه اى از ميان مى رود.
ـ كسى كه براى كارى با تو دوستى كند , پس از رسيدن به آن به تو پشت مى كند.
ـ رشته دوستى بدكاران زودتر از ديگر دوستيها از هم مى گسلد.