ـ پـيـامـبـر خدا صلى اللّه عليه و آله فرزندان خود را درهفت سالگى نماز بياموزيد و چون ده ساله شدند آنها را بر ترك نماز تنبيه كنيد و بسترهايشان را از هم جدا سازيد.
ـ كودكان خردسال خود را با زبانت نماز و طهارت بياموز و چون ده ساله شدند آنها را بزن و از سه ضربه تجاوز نكن .
ـ امـام صـادق عليه السلام كودك را بايد از سن پانزده تا شانزده سالگى براى روزه گرفتن تربيت كرد.
ـ امـام بـاقـر عليه السلام يا امام صادق عليه السلام هر گاه بچه وارد سه سالگى شد, هفت بار به او بگو:بگو: لا اله الا اللّه سپس او را به حال خود واگذار تا سه سال او تمام شود.
ـ امام صادق عليه السلام فرزند خود را تا شش سالگى آزاد بگذار, سپس شش سال او را علم و سواد بـيـاموز بعد از آن , هفت سال او را با خود داشته باش و آداب و تربيتهاى خودت را به او بياموز اگر تربيت پذير بود و اصلاح شد كه شده و گرنه او را به حال خودواگذار.
ـ فـرزنـدت را تـا هفت سالگى بگذار بازى كند, بعد از آن هفت سال تربيتش كن و هفت سال او را همراه خود كن , اگر درست شدكه شده و گر نه خيرى در او نيست .
ـ پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله فرزند, هفت سال آقاست , هفت سال بنده و هفت سال وزير اگر تا بيست و يك سالگى خوى وخصلتهايش را پسنديدى (كه خوب ) و گرنه به حال خود رهايش كن , زيرا تو در پيشگاه خداوند متعال معذورى .
ـ فردى مى گويد: نزد ابوالحسن موسى عليه السلام از فرزند خود شكايت كردم , آن حضرت فرمود: او را نزن بلكه براى مدتى كوتاه با او قهر كن .
ـ على بن اسباط نقل مى كند كه پيامبر خداصلى اللّه عليه و آله از تاديب كردن در هنگام خشم نهى فرموده است .
ـ امام على عليه السلام در هنگام خشم نبايد تاديب كرد.
ـ زياد سرزنش نكن كه سرزنش زياد كينه مى آورد و به دشمنى مى انجامد, و كسى را سرزنش نما كه اميد دارى از بدى خودبرگردد.
ـ بـردگان را نيكو تربيت كن و كمتر خشم گير و بى جهت كسى را زياد سرزنش نكن و اگر يكى از ايـشـان بـه خـاطر ارتكاب گناهى سزاوار سرزنش شد, پس به نيكى ملامت كن چرا كه ملامت همراه با گذشت براى كسى كه عاقل باشد سخت تر از زدن است .
ـ در عـهـدنامه اش به مالك اشتر ـ : نبايد نيكوكار و بدكردار در چشم تو يكسان باشند, كه اين امر رغـبـت نـيكوكار را در نيكى كم كندو بدكردار را به بدى وادارد, بنابر اين با هر يك چنان باش كه شايسته آن است .
ـ اصلاح كردن نيكان با گراميداشتن آنهاست و اصلاح كردن بدكاران با تاديب آنان .
ـ خردمند به ادب پند گيرد و ستوران جز با زدن به راه در نيايند.
ـ كنايه زدن به خردمند سرزنشى دردآور براى اوست .
ـ كيفر خردمندان كنايه زدن است و كيفر نادانان آشكارا گفتن .
ـ كنايه زدن به خردمند سخت ترين سرزنش براى اوست .
ـ با پاداش دادن به نيكوكار, بدكار را از بدكردارى بازدار.
ـ برادرت را با نيكى كردن به او سرزنش كن و بديش را با بخشش به او پاسخ ده .
ـ بـدكـار را (يا كسى را كه به تو بدى كرده است ) با كردار نيكت درست گردان و با گفتار نيكو و زيبايت او را به خير و خوبى راهنمايى كن .