ـ پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله هيچ گياهى نمى رويدمگر اين كه فرشته اى گماشته بر آن از آن حـراسـت مـى كـند تا آن را درو كند پس , هر كس آن گياه را لگدكوب كند آن فرشته او رانفرين مى كند.
ـ اى عـلـى ! برو و از طرف خداوند, نه پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله , بگو: نفرين خدا بر كسى كه درخت سدر را قطع كند.
ـ امـام صـادق عـلـيـه الـسلام هر كس سراغ زمين ويرانه و بايرى برود و از آن بهره بردارى كند و نـهـرهـايـش را جـارى سازد و آبادش نمايد, بايد صدقه (زكات ) آن را بپردازد, اگر آن زمين قبلا صـاحب داشته ولى آن را رها كرده و رفته و در نتيجه , تبديل به ويرانه شده است سپس , بيايد و آن زمين را مطالبه كند زمين از آن خدا و كسى است كه آن را آباد كند.
ـ امـام صـادق عليه السلام زمانى كه پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله على عليه السلام را براى اعلام بـرائت فـرسـتـاد, عده اى را نيز به همراه او گسيل داشت و فرمود: هر كس , بدون آن كه زخمى سنگين بردارد, خود را تسليم اسارت كند از ما نيست .
ـ امام على عليه السلام هركس , بدون جراحت شديد, تن به اسارت دهد, نبايد براى آزادى او از بيت المال سربها داد, بلكه , درصورت تمايل خانواده اش , سر بهاى او بايد از مال خودش پرداخت شود.
قرآن .
((وطعام را در حالى كه خود دوستش دارند به مسكين و يتيم و اسير مى خورانند)).
((اى پيامبر! به اسيرانى كه در دست شما هستند بگو: اگر خدا در دلهايتان نشان ايمان بيند بهتر از آنچه از شما گرفته اند ارزانيتان خواهد داشت و مى آمرزدتان و خداآمرزنده و مهربان است )).
ـ امـام صـادق عليه السلام غذا دادن به اسير حقى است به گردن كسى كه او را به اسارت گرفته اسـت , هر چند بنا باشد فردا كشته شودبايد به اسير, كافر باشد يا غير كافر, آب و خوراك داد [ و در سايه اش نگه داشت ] و با او مدارا كرد.
ـ امـام عـلـى عـلـيـه الـسـلام غـذا دادن به اسير و خوشرفتارى با وى حقى است , واجب هر چند (بخواهى ) فردا او را بكشى .
ـ امـام صـادق عـليه السلام على عليه السلام كسى را كه زندانى مى شد از بيت المال مسلمانان غذا مى داد.
ـ امام على عليه السلام پس از آن كه ابن ملجم بر او ضربت زد به حسن و حسين فرمود: اين اسير را زندانى كنيد و به او غذا و آب بدهيد و در اسارت با وى خوشرفتارى كنيد.
سرمشق .