ـ امـام عـلـى عليه السلام سوگند به آن كه جان على در دست اوست هيچ دسته اى براى گرفتن حـق من يا جز من و يا براى دفع ستم از ما قيام نمى كند مگر آن كه فاجعه و مصيبت آنان رااز پاى درآورد تـا آن گاه كه دسته اى كه با محمد صلى اللّه عليه و آله در بدر بودند قيام كنند, گروهى كـه بـراى كـشـته آنان خونبهاپرداخت نمى شود, زخمى شده شان نيازى به مداوا ندارد و بر خاك افتاده شان در تابوت نهاده نمى شود.
ـ امام باقر عليه السلام بدان كه هيچ گروهى براى زدودن ستمى يا قدرت بخشيدن به دينى قيام نـمى كند مگر آن كه مرگ و فاجعه آنان را به خاك افكند تا آن كه گروهى قيام كنند كه در بدر با پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله بودند, گروهى كه كشته آنان دفن نمى شود و بر خاك افتاده شان از زمـيـن بـلـنـد نـمـى شود و زخمى شده شان مداوا نمى گردد عرض كردم : آنان كيانند؟
فرمود: فرشتگان .
ـ آن دسـتـه از ما خاندان كه پيش از قيام قائم دست به قيام بزنند همچون جوجه پرنده اى هستند كه (از لانه خود) بيرون پريده و درسوراخى افتاده و بازيچه دست كودكان شده است .
ـ امام صادق عليه السلام هيچ فردى از ما خاندان براى زدودن ستم يا زنده كردن حقى قيام نكرده و تـا پـيش از قيام قائم ما, قيام نخواهد كرد مگر آن كه گرفتاريها او را از پاى درآورده و درآورد و قيام او بر ناراحتى ما افزوده و مى افزايد. ـ امـام رضا عليه السلام همانا گراميترين شما نزد خدا با تقواترين و پاى بندترين شما به تقيه است عـرض شـد: اى پـسر پيامبر خدا!تا كى ؟
فرمود: تا روزگار آن زمان معين و آن روزگار قيام قائم ماست پس , هر كه پيش از قيام قائم ما تقيه را ترك كند از ما نيست .