ـ پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله هر چيزى حقيقتى دارد هيچ بنده اى به حقيقت نرسد مگر آن كه بداند آنچه به او رسيده نمى توانست نرسد و آنچه به او نرسيده نمى توانست برسد.
ـ اى ابـوذر! بـه حـقـيقت ايمان دست نيابى مگر آن گاه كه همه مردم را در دينشان نابخرد و در دنياشان خردمند بينى .
ـ بنده آن گاه به ايمان حقيقى دست يابد كه براى خدا به خشم آيد و براى خدا خشنود شود پس , هرگاه چنين باشد سزامند ايمان حقيقى گشته است .
ـ امام صادق عليه السلام هيچ يك از شما به ايمان حقيقى نرسد مگر آن كه دورترين كس به خود را براى خدا دوست بدارد و نزديكترين كس خود را به خاطر خدا دشمن بدارد.
ـ امـام باقر عليه السلام هيچ يك از شما به حقيقت ايمان نرسد مگر آن كه سه خصلت داشته باشد: مرگ را از زندگى دوست تربدارد و فقر را از توانگرى و بيمارى را از تندرستى .
عرض كرديم : چه كسى اين چنين است ؟
! فرمود: همه شما آن گاه فرمود هر يك از شما كدام يك را بيشتر دوست داريد, درراه دوستى ما بميريد يا با دشمنى با ما زنده بمانيد؟
عرض كردم : به خدا قـسـم , اينكه در راه دوستى شما بميريم فرمود: فقر و نادارى و توانگرى و بيمارى و تندرستى نيز همين طور عرض كردم : آرى , به خدا قسم .