ـ امـام رضـا عـليه السلام هرگاه خداوند عزوجل بنده اى را براى (اداره ) امور بندگانش برگزيند بـراى ايـن امـر به او شرح صدر عطاكند, چشمه هاى حكمت را در دلش جارى سازد و به او علم و دانش الهام فرمايد كه از آن پس از هيچ پاسخى درنماند و در يافتن راه درست سرگشته نشود.
ـ امـام صـادق عـلـيـه السلام على عليه السلام عالم بود و علم به ارث برده مى شود هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن كه پس از او كسى مى ماند كه علم او يا آنچه را خدا خواهد, بداند.
ـ بـه خدا سوگند من كتاب خدا را , از آغاز تا پايانش , چنان مى دانم كه گويى در مشت من است خـبر آسمان و زمين و گذشته وآينده در قرآن موجود است خداوند عزوجل فرموده است : ((بيان هر چيز در قرآن هست )).
ـ پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله دوستى على گناهان رافرو مى خورد همچنان كه آتش هيمه را.
ـ سرلوحه كارنامه مؤمن , دوستى على بن ابى طالب است .
ـ هـر گـاه خـداوند عشق و دوستى على را در دل مؤمنى استوار سازد و با اين حال قدمش بلغزد (خطايى از او سر زند) در روز قيامت قدمش را بر صراط استوار نگه دارد.
دشمن داشتن امام على عليه السلام .
ـ پـيـامـبـر خـدا صـلـى اللّه عـلـيـه و آلـه ـ بـه عـلـى عليه السلام ـ : تو را جزمؤمن دوست ندارد وجزمنافق دشمنت ندارد.
احاديث در اين زمينه بسيار زياد و بلكه متواترند.
ـ امام على عليه السلام اگر با اين شمشيرم بر بينى مرد با ايمان زنم كه مرا دشمن گيرد, هرگز با من دشمنى نكند و اگر همه دنيا را به منافق دهم تا مرا دوست دارد, هيچگاه دوستم ندارد و اين از آن روسـت كـه قـضا جارى گشت و بر زبان پيامبر امى گذشت كه فرمود: اى على ! مؤمن تو را دشمن ندارد و منافق دل به دوستى تو نسپارد.