ـ امام على (ع ) : كسى كه در نعمت باشد,قدر گرفتارى را نمى داند.
ـ امام حسن (ع ) : نعمت ها تا هستندناشناخته اند و همين كه رفتند (قدرشان )شناخته مى شوند.
ـ پيامبر خدا(ص ) : دو نعمت است كه بسيارى از مردم در آن ها آزموده مى شوند(يا به سبب آن ها به گمراهى و فسادمى افتند) : فراغت و تندرستى .
ـ دو چيز است كه بسيارى از مردم در آن ها آزموده مى شوند (يا به واسطه آن ها به گمراهى و فساد مى افتند) :تندرستى و فراغت .
ـ تندرستى و فراغت دو نعمتى هستندكه ناسپاسى مى شوند (و كسى قدر آن ها رانمى داند).
ـ دو نعمت است كه كفران مى شوند :امنيت و سلامت .
ـ امام صادق (ع ) : بسا كسى كه نعمتى به او ارزانى شده است و خودش نمى داند.
ـ امام على (ع ) : قدر نعمت ها در قياس با ضد آن ها شناخته مى شود.