وانـگـهـى , مـعـمـولا كـسـى كـه آزمـنـد زنـان است وشيفته عشق ورزى و خلوت و هوسرانى با آن هـامـى بـاشـد, مجذوب زيور و عاشق زيبايى و مفتون نازو كرشمه و شيداى جوانى و كم سن و سـالـى و طـراوت و شادابى جسمانى (زنان ) هم هست و اين خصوصيات نيز با شيوه پيامبر انطباق نـدارد, زيـرابـعـد از باكره با بيوه ازدواج مى كند و بعد از دخترجوان با پيرزن مثلا بعد از ازدواج با كـسـى چـون عايشه و ام حبيبه , با زن مسنى مانند ام سلمه و زينب دختر حجش كه در آن هنگام بيش از پنجاه سال داشت , ازدواج مى كند و به همين ترتيب .
آن حـضـرت هـمـسـران خـود را مخير كرد كه اگرطالب دنيا و زر و زيور آن هستند حاضر است مهرآنان را بپردازد و طلاق بگيرند و چنانچه خواهان خدا و رسول او و سراى آخرت هستند, بايد به دنـيـا وزر و زيـور آن و تـجملات دنيوى پشت كنند گواه اين مطلب سخن خداى متعال است كه مى فرمايد :((اى پيامبر, به همسرانت بگو : اگر خواهان زندگى دنيا و زينت آنيد, بياييد تا مهرتان را بـدهم و (خوش و) خرم رهايتان كنم و اگر خواستار خدا و فرستاده وى و سراى آخرتيد, پس به راسـتى كه خدا براى نيكوكاران شما پاداش بزرگى آماده گردانيده است ))اين امر نيز ـ همچنان كه ملاحظه مى كنيد ـ با شرايطروحى و وضعيت يك مرد دلباخته زيبايى زنان وشيداى وصال آنان تطابق ندارد.