ـ امـام سـجاد(ع ) ـ در بخشى از مناجات خود معروف به مناجات صغير ـ : بار خدايا, برمحمد و آل مـحـمـد درود فـرسـت و مـا را از كسانى قرار ده كه از جام صفا و خلوص نوشيدند و درنتيجه , بر بلاهاى طولانى شيكبا گشتند و ازچشمه اى كه يافتند ديدگانشان روشن ودل هايشان خرم شد, تـا آن كـه دل هـايـشـان درملكوت از خود بى خود گشت و از ميان پرده هاى جبروت گذشتند و جان هايشان درسايه خنكاى مشتاقان , در باغ هاى آسايش و كان عزت و عرصه هاى جاودانان آرميد.
ـ امـام سـجـاد(ع ) بـه پـرده هـاى كـعـبـه چـنـگ زده بـود و مـى گـفـت : چـشم ها خفته اند و سـتـارگـان برآمده اند و تو پادشاه زنده و قيومى پادشاهان درهاى (كاخ هاى ) خود را بسته اند و بر آن هانگهبانان گماشته اند, اما در (بارگاه ) تو به روى سائلان باز است و من آمده ام تا با (نگاه ) مهر ورحـمـت خـود, اى مهربانترين مهربانان , به من بنگرى حضرت سپس شروع به خواندن اين ابيات كرد.
اى آن كه دعاى بيچاره را در دل تاريكى هااجابت مى كنى ,.
اى بر طرف كننده هر گزند و بلا و بيمارى ,.
همه ميهمانان تو پيرامون كعبه خفته اند.
و تنها تويى , اى قيوم , كه نخفته اى .
پروردگارا, تو را به دعايى مى خوانم كه بدان فرمان داده اى ,.
به حرمت اين خانه و حرم بر گريه من رحمت آر.
اگر گنهكار به عفو تو اميد نداشته باشد,.
پس چه كسى بر گنهكاران جود و بخشش كند ((8)) .