ـ پيامبرخدا(ص ): نشانه شخص خيرخواه چهار چيز است : به حق قضاوت مى كند و ازخود به ديگران حق مى دهد, براى مردم همان مى پسندد كه براى خود مى پسندد و به (حق ) هيچ كس درازدستى نمى كند.
ـ امام على (ع ) : در خيرخواهى انسان همين بس كه از آن چه براى خود نمى پسندد(ديگران را نيز) نهى كند.
ـ امام صادق (ع ) : خيرخواهى (وارشاد)از حسود محال است .
ـ امـام عـلى (ع ) : انسان فرومايه هيچ كس را نصيحت نمى كند مگر از روى طمع ياترس و هرگاه طمع و ترس او از بين برود به ماهيت خودش بر مى گردد.
ـ گاهى اوقات شخصى كه خيرخواه نيست , خيرخواهى (و ارشاد) مى كند و(برعكس ) كسى كه از او نصيحت خواسته مى شود دغلكارى و خيانت روا مى دارد.
ـ امام سجاد(ع ) : نصيحت زياد باعث بدبينى و تهمت مى شود.
ـ امـام عـلـى (ع ) ـ در نامه خود به مالك اشتر ـ : سخن شخص سعايت كننده را زودباور مكن , زيرا كسى كه سعايت مى كنددغلكار است , هرچند چهره خيرخواهان رابه خود بگيرد.