دو پديده عظيم و شگرف « شب و روز» يكي از مصديق سوگندهاي الهي است كه در هفت سوره زير به آنها سوگند ياد كرده، تا از اين رهگذر و به كارگيري قدرت انديشه و تفكر آنان بر معرفت آنان بيفزايد:
« كلا و القمر، و اليل إذا أدبر، و الصبح اذا أسفر؛ نه چنين است (كه مي‌پنداريد!) سوگند به ماه و سوگند به شامگاه چون پشت كند،و سوگند به بامداد چون آشكار شود».
1ـ2ـ سوره تكوير/16ـ15:« فلااقسم بالخس ، الجوار الكنس؛ نه،نه ! سوگند به اختران گردان،(كز ديده) نهان شوند و از نوآيند».
« واليل اذا عسعس ، الصبح اذا تنفس؛ سوگند به شب چو پشت گرداند، سوگند به صبح چون دميدن گيرد ».
«فلا اقسم بالشفق، واليل و ماوسق، والقمر اذا تسق؛ نه،نه، سوگند به شفق، سوگند به شب و آنچه فرو پوشاند ، سوگند به ماه چون (بدر ) تمام شود».
«والفجر، وليال عشر؛ سوگند به سپيده دم و شبهاي ده‌گانه».
«والشمس واضحيها؛ سوگند به خورشيد و تابندگي‌اش».
« والقمراذا قليها،و النهار اذا جليها، و اليل اذا يغشيها؛ سوگند به مه چون پي (خورشيد) رود،سوگند به روز چون (زمين را) روشن گرداند، سوگند به شب چون پرده بر آن پوشد».