«اى ابوذر!...
اگر دوست مىدارى كه نيرومندترين مردم باشى، برخدا توكّل كن!
اگر مىخواهى گراميترين فرد باشى، از خدا بترس!
و اگر مىخواهى غنى ترين و بى نيازترين انسانها باشى، به آنچه نزد خداست، اميدوارتر باش از آنچه در دست دارى!
اى ابوذر!...
اگر همه مردم اين آيه را به كار گيرند، برايشان بس است، آنجا كه خداوندمى فرمايد:
هر كس از خدا پروا كند، خداوند برايش گشايش و روزى بى حساب مىبخشد، و هر كس بر خدا توكل كند، خداوند، او را بس است. آرى... تقوا و توكّل، هر دو روى آوردن به سوى خداست. در يكى، زمينه سازى براى ترك گناه است،در ديگرى، استمداد از پشتوانه عظيم الهى.
آنكه اين دوعامل را دارد، نه در دام گناه و وسوسه هاى ابليس مىافتد، ونه در شدايد و مشكلات و مواجهه با دشمن، احساس ضعف وبى پناهى مىكند.