رفاه، غفلت مىآورد و غفلت، بى دردى در پى دارد. مرفّهين بى درد و برخورداران بى تعهد، به تعبير حضرت امام (قدس سره) پايبند به «اسلام آمريكايى»اند، و اينها ريشه در وضع معيشتى انسان دارد.
حضرت رسول صلّى الله عليه وآله وسلّم مىفرمايد:
«اى ابوذر!...
بزودى كسانى از امّت من خواهند بود، كه در دامن نعمتها به دنيا مىآيند و رشد مىكنند. همتشان، غذاهاى رنگارنگ و نوشابه هاى مختلف است و اينها را با سخن، تمجيد و ستايش مىكنند. اينان، بدترين امت منند.
اى ابوذر!...
كسى كه زيباپوشى را واگذارد، با آنكه مىتواند برخوردار شود، خود را بى آنكه به بينوايى گرفتار شود، فروتن سازد، مال را، بى آنكه در راه معصيت باشد، خرج كند و محرومان را رسيدگى كند و با اهل فهم و حكمت معاشرت كند، (از شايستگان است» (65)
اى ابوذر!...
لباس خشن بپوش، تا فخر و مباهات، راه به تو نيابد.
اى ابوذر!...
در آخرالزمان كسانى خواهند بود، كه در زمستان و تابستان، جامه پشمين مىپوشند و خود را برتر از ديگران مىشمارند؛ اينان، مورد لعنت فرشتگان آسمان و زمين اند.» (66)
«اى ابوذر!...
خوشا به حال آنكه باطن او شايسته باشد و آشكارش نيكو گردد و شرّ خويش را از مردم دور دارد،... خوشا به حال آنكه به دانسته اش عمل كند، مال اضافى خود را انفاق كند و حرف اضافه خود را نگه دارد (و دم فرو بندد)...» (67)