حارث بن زهير از اصحاب اميرالمؤمنين على عليه السلام بود كه در جنگ جمل به سال 36 هجرى شهيد شد.
طبرى از جندب بن عبداللَّه نقل مى كند كه: در جنگ جمل عمرو بن اشرف افسار و خِطام [ خِطام: چيزى است كه در بينى چهارپايان يا گردن آنان مى اندازند تا او را راه برند. ] شتر عايشه را گرفته بود و هيچ كس به او نزديك نمى شد، مگر اين كه با شمشير عمرو كشته مى شد. در اين هنگام حارث بن زهير به طرف وى رفت و اين شعر را خواند:
- اى مادر ما، اى بهترين مادرى كه مى شناسيم، آيا نمى بينى كه چه دلاورانى زخم برمى دارند و مجروح مى شوند!
- و سر و دست آنان بر زمين مى افتد.
سپس حارث و عمرو بن اشرف به هم ديگر حمله ور شدند و آن قدر شمشير زدند تا اين كه هردو روى زمين افتادند و جان دادند.
شيخ طوسى، حارث بن شهاب طائى را از اصحاب اميرمؤمنان حضرت على عليه السلام به شمار آورده است. [ رجال طوسى، ص 39، ش 27. ]